Πρωινές σκέψεις παραλίας που καταγράφονται αργά το βράδυ στη βεράντα - Οδηγίες προς ναυτιλλομένους της σύγχρονης κοινωνίας

Σύγχρονοι πολίτες της κοινωνίας που νοιώθετε μελαγχολικοί εν μέσω της πνευματικής ραστώνης των καιρών μας, βγείτε από τα καταφύγια όπου κρύβεστε και ακούστε τα λόγια του τρελλού ποιητή:

Ξέρω ότι μελαγχολείτε συχνά κατά την παρατήρηση της ζωής αλλά δεν πρέπει να είστε θλιμμένοι. Μην διαλογίζεστε κατόπιν προγράμματος εν μέσω φωνασκιών και συνθημάτων.

Μη σταματήσετε ποτέ να απολαμβάνετε τα ερημικά καλοκαίρια ανάμεσα σε πολύ κόσμο, αλλά να νοιώθετε πολύ τυχεροί (το «ευλογημένος» φλερτάρει με την οίηση, γι αυτό και αποφεύγεται) που μπορείτε ακούτε το κελάημα των πουλιών ή που μπορείτε να παρακολουθήσετε τη μεταμόρφωση ενός κουκουτσιού από μανταρίνι σε δεντράκι που μεγαλώνει στη βεράντα σας και του χρόνου θα σας χαρίσει τους πρώτους του καρπούς, μικρούς θησαυρούς της ζωής.

Γνωρίζω ότι -άθελά σας- στοιβάζεστε αμήχανα ανάμεσα σε ανθρώπους που, υπό κανονικές (;) συνθήκες ούτε καλημέρα δε θα τους λέγατε. Μην καταφέρεστε σε βάρος τους, απλώς  κρατήστε τους ευγενικά στην άκρη της ζωής σας, ώστε να μην μπορούν να τη μολύνουν.

Θωπεύστε τρυφερά ξεχασμένες αναμνήσεις από τα χρόνια της καθαρότητάς σας. 

Γνωρίζω καλά τους λόγους της λιποψυχίας σας:

Ολόγυρά σας, παλιμπαιδίζοντα γερόντια που εμφανίζονται ως “σοφοί”, ξεχνούν τον ανέκκλητο αριθμό που αναγράφεται στην κρυμμένη τους ταυτότητα και μιλούν ακατάπαυστα περί παντός επιστητού. Χυδαίοι ψευδο-ηθικοί ναυαγοί της ζωής είναι πρόθυμοι να αλλάξουν πολιτικό σχηματισμό, αξίες και αρχές προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα ακόμη πεντάλεπτο μπροστά στο γυαλί, χωρίς να τους αποθαρρύνει το γεγονός ότι όλοι θα αλλάξουν κανάλι την ώρα που αυτοί θα εμφανιστούν. Η γλώσσα φτωχαίνει για να ανταποκριθεί στο φθηνό λεξιλόγιο και την απύθμενη πνευματική πενία της νέας τάξης πραγμάτων.

Κλείστε την εικόνα στους δέκτες και παρακολουθείστε το λόγο, ακόμη κι αν στην αρχή σας ξενίσει αυτό και νοιώσετε ότι έχετε χάσει την επαφή. Μην απελπίζεστε, θα είναι απλώς απώλεια της «χτισμένης» πραγματικότητας, όχι της αλήθειας της ζωής.

Δώστε τη μάχη και να ξέρετε ότι η αρχική (κατά πάσα βεβαιότητα) ήττα καθόλου ντροπιαστική δε θα είναι, αλλά αντίθετα τιμητική και ελπιδοφόρα.

Τέλος επικοινωνίας.