Η ενεργός
σιωπή καταλαμβάνει όλο και περισσότερο ζωτικό χώρο στην καθημερινότητά μου. Την
επιλέγω χωρίς να νοιώθω ότι υπαναχωρώ από τις θεμελειώδεις αρχές της ζωής μου.
Με αυτόν τον τρόπο γλυτώνω τον εαυτό μου από περιττούς χαριεντισμούς και
εκδηλώσεις αχρείαστης αγάπης από και προς τους άβρεχτους από το ύδωρ της αληθινής
ζωής.
Τυχόν ενδιαφέρουσες
σκέψεις δεν χάνονται -έτσι αισθάνομαι!- αλλά απλώς αποσύρονται προσώρας για να
επιστρέψουν κάποια καλύτερη στιγμή στο μέλλον και να κάνουν την εμφάνισή τους σε
μορφή που ίσως καθόλου δε θα θυμίζει την αρχική μορφή τους.
Θα αρχίσω
να ανησυχώ μόνο αν επιλέξω να υψώσω έναν τοίχο στην επικοινωνία με τον εαυτό
μου
αλλά απέχω παρασάγγας από αυτό το σημείο.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου