Απόδραση στην πλατεία Αβησσυνίας

Δεν είναι τίτλος περιπετειώδους ταινίας ούτε βιβλίου best-seller. Αλλά επειδή τον τελευταίο καιρό διανύω μια παρατεταμένη περίοδο πίεσης και έχω ανάγκη να ξεφύγω προσώρας, σήμερα Κυριακή βρέθηκα στο αγαπημένο μου μέρος από τα φοιτητικά μου χρόνια, την πλατεία Αβησσυνίας. Δεν μπορώ να πώ οτι η περιοχή δεν έχει αλλάξει. Ακόμη κι έτσι όμως, υπάρχουν γωνίες που παραμένουν -αν τις παρατηρήσεις με υπέρμετρα καλή πίστη- αναλλοίωτες. 

 Σε κάθε περίπτωση, το κέντρο της Αθήνας έχει (και) μια γοητεία. Με αφορμή το σημερινό μεσημέρι, τακτοποίησα τις μνήμες μου με τρυφερότητα και επέστρεψα αποσυμπιεσμένος στην πραγματικότητα που με περίμενε αδυσώπητη.