Congo: ένα ταξίδι μια ζωή μακριά μόλις 8 χρόνια πριν / Με αφορμή το Kananga

Kananga

Ντοκιμαντέρ 2018 | Έγχρ. | Διάρκεια: 69'

Eλληνική ταινία, σκηνοθεσία Παύλος Τριποδάκης

Η καθημερινότητα της ελληνορθόδοξης ιεραποστολής στην Κανάγκα του Κονγκό, μιας χώρας σε εμπόλεμη κατάσταση με χιλιάδες θύματα.

Απλή, «διαφημιστική» και χωρίς ίχνος κριτικής διάθεσης καταγραφή μιας κίνησης ουμανιστικής προσφοράς αλλά και θρησκευτικού προσηλυτισμού.

Αυτά διάβασα χθες στο ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ (http://www.athinorama.gr) και δεν περίμενα την κριτική του εξαιρετικού δημοσιογράφου Χρήστου Μήτση (ακολουθεί στο τέλος) για να νοιώσω οτι έπρεπε να πάω να παρακολουθήσω την ταινία. Προφανώς το δίκτυο διανομής αυτού του ντοκιμαντέρ θα ήταν πάρα πολύ περιορισμένο κι εγώ δεν είμαι πλέον αυθόρμητος σε κινηματογραφικές εξορμήσεις. Κι όμως, βρέθηκα χθες στο Αλκυονίς New Star Art Cinema στην Ιουλιανού (ευχαριστώ Ντόρα που ήρθες μαζί μου γιατί θα πήγαινα μόνος μου!) και την παρακολούθησα.

 

Ξανα-ήρθαν ολοζώντανες στα μάτια μου οι εικόνες από τους χαμογελαστούς (και ευτυχισμένους) ανθρώπους αυτής της -ασύλληπτα φτωχής- χώρας που δεν θα σβήσουν ποτέ. Αυτά που είδα χθες, είναι αυτά που έχησα κι εγώ. Ευτυχώς σε αυτό το ταξίδι ήταν μαζί μου δύο φίλοι μου με ταλέντο στη φωτογραφία (η Βέρα Γαζή και ο Χρήστος Γκίκας) και έχω πλούσιο φωτογραφικό υλικό (δείτε το κολάζ “Πρόσωπα του Κογκό” με φωτογραφίες τους). Δείτε επίσης τον χάρτη του Κογκό: ο δικός μας προορισμός για την ιεραποστολή του Kolwezi ήταν σχετικά κοντά στην πόλη Kananga που εμφανίζεται στο ντοκιμαντέρ του Παύλο Τριποδάκη.

Βγήκα δακρυσμένος από την αίθουσα αλλά άξιζε τον κόπο η υπέρβαση. Αν βρεθεί στον δρόμο σας αυτή η ταινία, μην τη χάσετε.

Κριτική Χρήστου Μήτση στο ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

Στην Κανάγκα του Κονγκό, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της αχανούς αφρικανικής χώρας, που μαστίζεται από εμφύλιες δια­μάχες κι επικίνδυνο παρεμπόριο, λειτουργεί από τη δεκαετία του ’70 μια ελληνορθόδοξη ιεραποστολή. Υπό τη μέριμνα του μητροπολίτη Κινσάσας Νικηφόρου πλέον, συνεχίζει το δύσκολο έργο της παρέχοντας στέγη, τροφή και μόρφωση σε δεκάδες κυρίως νεαρούς Κονγκολέζους, οι οποίοι έχουν ασπαστεί το χριστιανισμό­. 

Ταξιδεύοντας μέχρις εκεί για λίγες εβδομάδες κατά την περίοδο του Πάσχα, ο Παύλος Τριποδάκης αποτυπώνει εκστατικός την καθημερινότητά της, την προσεγγί­ζει καταγραφικά και σχεδόν «διαφημιστικά», ενώ (υπερ)τονίζει την ουμανιστική προσφορά της. Εικόνες από τον έξω κόσμο δεν υπάρχουν, χαρωπά παιδιά τρέχουν, παίζουν και ψέλνουν διαρκώς, ενώ ο «λευκός άντρας που έφερε το χριστιανισμό» στη Μαύρη Ήπειρο και ο θρησκευτικός προσηλυτισμός δοξάζονται μεγαλοφώνως, χωρίς το παραμικρό ίχνος κριτικής διάθεσης.