Μεταφυσική κατήφεια τέτοιες μέρες; Όχι δα!

Με προσοχή και, ομολογώ, μια διαρκώς αυξανόμενη ανησυχία για αυτά που συμβαίνουν γύρω μου, συμμετέχω τρυφερά αλλά από απόσταση στις προετοιμασίες για την περίοδο των Χριστουγέννων. Πρόθεσή μου είναι να υποδεχτώ χαμογελαστός τη νέα χρονιά, μαζί με τους αγαπημένους μου ακόμη κι αν αυτοί βρίσκονται μακριά (έως και ΠΟΛΥ μακριά μου). Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ούτε να είμαι “επίτηδες χαρούμενος”, αλλά ούτε και να κοιτάζω με αυστηρό βλέμμα όσους φιλότιμα προσπαθούν να νοιώσουν οτι περνάνε καλά ή απλά επιθυμούν να δείξουν οτι έτσι νοιώθουν.

Έχω αποφασίσει να μην επιδείξω μεταφυσική κατήφεια  αυτήν την περίοδο, αλλά θα κλείσω ευγενικά τ’ αυτιά μου στα χαζοχαρούμενα τιτιβίσματα.

Δεν είμαι ανενδεής ασφαλώς, έχω όπως όλοι οι άνθρωποι ανάγκη έναν καλό λόγο κι ένα άγγιγμα στον ώμο, αλλά μπορώ αβίαστα να αντλήσω παραμυθία (παρηγοριά) από πολύτιμες παρουσίες που υπάρχουν ολόγυρά μου.

Κι αν δεν μπορέσω να δώσω κέφι στη ζωή μου, θα προσπαθήσω ωστόσο να δώσω ζωή στο χαμένο κέφι μου που κρύβεται έξω από την πόρτα και διστάζει να κάνει την εμφάνισή του στην καθημερινότητά μου.