Τρίτη 17 Οκτωβρίου 2017

Κατά συρροήν ύποπτος εγκατάλειψης του ενδιαφέροντος για ζωή



Συχνά-πυκνά, ενισχύονται οι υπόνοιες της υποχώρησης της συναισθηματικής του δύναμης: επιτρέπει (επιβάλλει;) στον εαυτό του να κολυμπήσει σε λιμνάζοντα νερά, να υποτιμήσει κεκτημένα δικαιώματα και στάσεις ζωής του που κερδήθηκαν μετά από επώδυνους αγώνες. Το χειρότερο, του επιτρέπει  να επικοινωνεί (ακόμη και αν εξακολουθεί να διακρίνεται στον περιβάλλοντα χώρο) με ημίμετρα και θριάμβους του παρελθόντος αμφίβολης αξίας (στα δικά του μάτια, δε τον ενδιαφέρει το βλέμμα των άλλων και κάνουν μεγάλο λάθος όσοι το νομίζουν αυτό).   

Προσωρινή απομάκρυνση (ούτε καν απόσυρση), ισχυρίζεται, οτι θα μπορούσε να του αποδοθεί, αλλά σε καμμία περίπτωση δε δέχεται οτι σταδιακά εγκαταλείπει τη ζωή. Η κούραση που αισθάνεται μπορεί να αποδοθεί σε ένα σωρό φυσικο-ψυχολογικο-παθολογικές αιτίες, αλλά σε καμμία περίπτωση (είναι σίγουρος γι αυτό!) δεν εγκαταλείπει τον αγώνα.

Δεν υποτιμά τους συναισθηματικά απαίδευτους, απλώς επιλέγει να μη χάνει χρόνο προσπαθώντας να τους πείσει, ακόμη και για πράγματα που ίσως βελτίωναν την ζωή τους, τουλάχιστον όπως το βλέπει ο ίδιος. Μόνο όταν βλέπει αληθινό ενδιαφέρον προσεγγίζει  τους συνοδοιπόρους του. Τα τελευταία χρόνια, ο λόγος του ήταν γεμάτος από διδακτικές προειδοποιήσεις, οι περισσότερες από τις οποίες χάθηκαν στην άμμο της κοινωνίας. Όχι όλες όμως και σίγουρα όχι για πάντα, για αυτό δεν έχει καμμιά αμφιβολία.

Τον λυπούν όσοι ξεφορτώνουν το συναισθηματικό βάρος που επέλεξαν κάποτε (παλαιά!) να σηκώσουν μαζί του, αλλά δεν τους παρεξηγεί. Ούτε τους λυπάται πλέον και δεν αφήνει τον εαυτό του να θυμώσει.

Σιωπηλά πορεύεται χωρίς να αναζητά αφορμές για επίδειξη ή οποιοδήποτε είδους υπόδειξη. Ένα σβηστό βλέμμα είναι καλύτερο από ένα άλλο γεμάτο ψεύτικη, δανεική λάμψη. 

Τελική ετυμηγορία: αθώος λόγω αμφιβολιών, αλλά να τον προσέξουν όσοι τον αγαπούν.


Δεν υπάρχουν σχόλια: