Ο Paul, ο Μαύρος (ο Θεός, ντέ!) και ένα ανύποπτο υπέροχο οικογενειακό Σαββατοκύριακο!

Τελικά σε δύσκολους καιρούς, ο οργανισμός αναζητά απλές απολαύσεις που να τον κρατούν συνδεδεμένο με τη ζωτική πνοή της ζωής του: χωρίς τίποτα να περιμένω και τίποτα να εκβιάζω, είδα για πρώτη φορά την 5η ταινία Πειρατών της Καραϊβικής (Pirates Of The Caribbean: Dead Men Tell No Tale) όπου ο δικός μου άνθρωπος, ο Paul McCartney, κλέβει αβίαστα την παράσταση στην ταινία με μια εμφάνιση 40” ως «Jail Guard 2» (ούτε καν 1!).

Και την επόμενη, ρούφηξα ολόκληρο το βιβλίο με τη ζωή του Θωμά Μαύρου που μου αγόρασε η Ντόρα μου και επανέφερα στη μνήμη μου εκείνα τα ανέμελα χρόνια που είχα το προνόμιο να υπάρχουν ακόμη πράγματα στη ζωή που μου έκαναν εντύπωση (όπως τα πέντε γκολ που έχει σκοράρει ο Θωμάς σε έναν αγώνα κόντρα στο Αιγάλεω το 1985: Ήμουν μέσα στο γήπεδο με τον κουμπάρο μου Κωστή… ο άλλος μου κουμπάρος, ο Γιώργος ήδη υποστήριζε την ακατανόμαστη ομάδα!).

Αν όντως η ψυχή είναι η άυλη ουσία του ανθρώπου που μετέχει στη θεϊκή ουσία, αυτό το Σαββατοκύριακο υπήρξε, νοιώθω, μεγάλη ροή τέτοιας ουσίας εντός μου…