Ένας λέων (Lion) θα μας σώσει (;)

Υποψίες μόνο. Και λίγες υπόνοιες. Βεβαιότητες καθόλου, αυτές σκοτώνουν το ενδιαφέρον για τη ζωή λένε όσοι είναι αναγκασμένοι να πορεύονται αδιάκοπα χωρίς την δυνατότητα να διακόψουν την πορεία για να πάρουν μια ανάσα. Και μετά, η ζωή έχει ήδη τελειώσει (όχι τελειώνει!) και δεν πρόλαβες να αντιληφθείς το λόγο που βρισκόσουν καθ’ όλην την διάρκειά της σε αδιάκοπη πορεία κι ούτε πρόλαβες να σχηματοποιήσεις τις υποψίες και τις άφησες να περιφέρονται σα σκιές, χωρίς να τουςε δώσεις μορφή και αιτιολογία. Οι πιο τυχεροί (κι εγώ ανάμεσά τους!) βρίσκουν άλλα ασφαλή πεδία πνευματικής ενατένισης και βάζουν στην άκρη το εσωτερικό υστέρημα. Και κάπου-κάπου, τους προσφέρονται συναισθηματικές ενέσεις, όπως η εκπληκτική ταινία Lion που είδα χθές σε μια μελαγχολικά άδεια αίθουσα: η ταινία αυτή που είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία, σύντομα θα πάρει το δρόμο της οριστικής λήθης, εκτός αν τη σώσουν τα oscars, αν δηλαδή πάρει το “χρυσό μπουμπούνα” και τραβήξει -για λάθος λόγο- το ενδιαφέρον του κοινού. Και για όσους αναρωτηθούν, ναι, η Nicole Kidman είναι στη φωτογραφία! Πρωταγωνιστεί με μια σκοτεινή λάμψη. Συνιστώ διακαώς την ταινία. Την προτείνω ως ψυχωφελή αξιοποίηση ενός δίωρου που θα πήγαινε χαμένο υπό άλλες συνθήκες στη σημερινή εποχή...

ΥΓ. Μήπως με έχει επηρρεάσει ο Brian, ο Ινδός (από την Καλκούτα) συγκάτοικός μου στο Λονδίνο τα χρόνια των μεταπτυχιακών μου σπουδών (1986);

Υπόθεση του Lion όπως την βρήκα στο site https://artic.gr.

Ο πεντάχρονος Σαρού ζει σε ένα χωριό της Ανατολικής Ινδίας, με την μητέρα και τα αδέλφια του. Ακολουθώντας τον μεγαλύτερο αδελφό του Γκουντού, περιπλανιέται καθημερινά αναζητώντας τρόπους να κερδίσει το φαγητό της ημέρας. Σε μια από αυτές τις αναζητήσεις μεροκάματου, θα βρεθεί ξημερώματα σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό. Ο Γκουντού θα τον αφήσει για λίγο για να ψάξει για δουλειά. Θα του πει να τον περιμένει. Ο Σαρού θα κοιμηθεί, θα ξυπνήσει σε έναν έρημο σταθμό, θα τον αναζητήσει, και τελικά θα βρει προσωρινό κατάλυμα μέσα σε ένα άδειο τρένο, όπου και θα αποκοιμηθεί. Όταν θα ξυπνήσει, το τρένο θα βρίσκεται εν κινήσει και ο Σαρού μόνος. Το τρένο θα συνεχίσει το ταξίδι του, και όταν πια σταματήσει, ο Σαρού θα βρεθεί 1600 χιλιόμετρα μακριά απ’ το σπίτι του. Μόνος στην πολύβουη Καλκούτα, χωρίς να μπορεί να επικοινωνήσει, αφού δεν μιλάει την διάλεκτο μπεγκάλι, ο Σαρού θα περιπλανηθεί, θα καταδιωχθεί, θα αποπλανηθεί, μέχρι να καταλήξει στο ορφανοτροφείο. Εκεί τυχερός μέσα στην ατυχία του, θα υιοθετηθεί από ένα ζευγάρι στην μακρινή Αυστραλία. Είκοσι χρόνια μετά ο Σαρού είναι πια ένας κανονικός Αυστραλός. Έχει μια οικογένεια που τον αγαπά, μια ερωτευμένη φιλενάδα, μια καριέρα που τον περιμένει να την κατακτήσει. Έχει όμως και ένα κενό. Αυτό της καταγωγής του. Για να μπορέσει να συνεχίσει την ζωή του θα πρέπει να βρει τον τόπο καταγωγής του, και την πραγματική του οικογένεια. Μόνο που δεν έχει κανένα στοιχείο, πέρα από την μνήμη κάποιων εικόνων. Ο μόνος που μπορεί να τον βοηθήσει, είναι ένα τεχνολογικό επίτευγμα, προσβάσιμο σε όλους. Το Google Earth.