Τί είπε ο σοφός ενατενιστής της ζωής πριν γυρίσει πλευρό και συνεχίσει τον ύπνο του

Η ζωή είναι μια διαρκώς ανακυκλούμενη εμπειρία που, κάποιες στιγμές γίνεται θολή και μονότονη. Η ασφάλεια που προσφέρει η προβλεψιμότητα και η επαναληψιμότητα των φαινομένων της, την ίδια στιγμή γίνεται μοχλός αποπνικτικής πίεσης. Συχνά επιτρέπουμε σε μικρές καθημερινότητες να λαμβάνουν υπερφυσικές ιδιότητες, ίσως για να απομακρυνθούμε από την αδίστακτη νομοτέλεια των συναισθημάτων μας (και της ζωής μας;) αλλά λίγο αργότερα τις ξορκίζουμε και τρέχουμε να κρυφτούμε στα καταφύγιά μας. Ο ένας μπορεί να έχει το καταφύγιό του στα σαλόνι της οικίας του και ο άλλος σε μια απόκρημνη πλαγιά ενός όρους (Αγίου... ή μη!). Η ένταση με την οποία προσεγγίζουμε τα όσα μας περιβάλλουν μπορεί να μεταβάλει σε μια μόνο στιγμή το σχήμα, το μέγεθος, το χρώμα τους και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Επομένως, αλλάζει διαρκώς το ειδικό βάρος που τους επιτρέπουμε να έχουν στη ζωή μας. Στον αντίποδα των γεγονότων, ο νους, κουρασμένος διακόπτει την επέμβασή του στην καθημερινότητα και δέχεται αναντίρρητα οτιδήποτε συμβαίνει. Εκείνη την ώρα, έχουμε ανάγκη να κλείσουμε ορμητικά τα παράθυρα της αντίληψής μας, γιατί κάποιες ανύποπτες διαπιστώσεις μπορούν να ανατρέψουν την εμπιστοσύνη με την οποία περιβάλλουμε αυτό που αποκαλούμε “ζωή”. Τότε καταφθάνει ο φόβος για το αύριο σαν καβαλλάρης της αποκάλυψης. Στα μικρά διαλείμματα ανάμεσα στους διαρκείς φόβους από τους οποίους διακατεχόμαστε, προλαβαίνουμε λίγο να απολαύσουμε την ομορφιά της ζωής, αλλά οι δόσεις που παίρνουμε δεν είναι ποτέ επαρκείς.

Θα σας έλεγα περισσότερα, αλλά πρέπει να συνεχίσω τον ύπνο μου...