What a amazing place! Τί είπε ο Peter Davison για το Ελληνικό νησάκι

Σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια, στην Ελλάδα υπάρχουν 6.000 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες. Από το σύνολο αυτών των νησιών μόνον τα 117 κατοικούνται. Από αυτά, μόνον τα 79 έχουν πληθυσμό πάνω από 100 κατοίκους και μόλις 53 πάνω από 1.000.

Αγαπώ τη μουσική, κυρίως την ροκ, αλλ όχι μόνον αυτήν. Έχω περισσότερα από 3,000 CDs (τα λίγο λιγότερα βινύλιά μου τα παραχώρησα σε ένα φίλο για να σωθούν!) εκ των οποίων περισσότερα από 500 μπορούν να καταταχθούν στις κατηγορίες new age/healing/meditation/relaxation/world fusion μουσικής (και θα μπορούσα να δώσω άλλους είκοσι όρους που να περιγράφουν τη φευγάτη μουσική που σε βοηθάει να πετύχεις μια συναισθηματική απομάκρυνση από τη φθορά της ζωής (η οποία βέβαια θα είναι εκεί και θα σε περιμένει όταν επιστρέψεις!). Σε αυτά δεν περιλαμβάνονται CDs που να περιέχουν τη λεγόμενη μουσική φουαγιέ ξενοδοχείου, όσο μπορώ την αποφεύγω αυτήν... 

Η αγάπη μου για τη μουσική του Peter Davison είναι γνωστή, τουλάχιστον στους φίλους μου. Μπορείτε να τον αναζητήσετε στο διαδίκτυο (νεο-ελληνιστί να τον “γκουγκλάρετε”) για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται. Του είχα στείλει ένα email προ είκοσι+ ετών όταν είχα ακούσει το εμβληματικό CD του με μουσική new age WINDS OF SPACE στο οποίο email μου του έλεγα οτι υπάρχει στην άλλη του κόσμου (ο Peter έμενε τότε στη Santa Monica της Αμερικής) ένας άνθρωπος που έχει όλα του τα τα CDs (τότε πρέπει να ήταν καμμιά δεκαριά) και του αρέσει πολύ η μουσική του. Ο Peter μου απάντησε και από τότε έχουμε διατηρήσει μια συνεχή τρυφερή οικογενειακή σχέση (σκεφτείτε οτι έχω μεταφράσει στα αγγλικά το βιβλίο μου ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ και ένα μεγάλο μέρος από ένα άλλο ακυκυκλοφόρητο έργο μου, τα ΔΕΚΑ ΣΤΑΘΕΡΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ μόνο για αυτόν!), έστω και εξ αποστάσεως.  Αυτήν την εποχή έχω στη δισκοθήκη μου περισσότερα από σαράντα CDs του, στην πραγματικότητα έχω ΟΛΑ του τα έργα (και με θεωρεί τον πλέον πιστό του fan... ρουβίτσος σα να λέμε... καμμιά σχέση!), ακόμη και ορισμένα έργα του που μου έστειλε αν και δεν εχουν κυκλοφορήσει στην αγορά (όπως το Polyphemus που εμπνεύστηκε ως φοιτητής μουσικής πάντα- από το μυθικό κύκλωπα Πολύφημο. Ο Peter τρέφει βαθύ σεβασμό στην ιστορία της Ελλάδας και -μέσω εμού και των Μέσων Μαζικής Εξαγρίωσης- παρακολουθεί με αγωνία αυτά που συμβαίνουν στην χώρα μας. Προφανώς οι γνώσεις του για τη σύγχρονη ελληνική μουσική είναι ελλειπείς, πάντως όταν του έστειλα πριν από αρκετά χρόνια Το χαμόγελο της Τζοκόντας του Μάνου Χατζιδάκι, δυσκολεύτηκε να πστέψει οτι αυτός ο δίσκος με τον τόσο φρέσκο ήχο, είχε κυκλοφορήσει το 1965. 

Πρόφατα βρέθηκα στο Ναύπλιο (που πολύ αγαπώ) και, σε μια ανύποπτη διακοπή για γεύμα στο Τολό, έβγαλα τη φωτογραφία που βλέπετε πιο πάνω και κάποια στιγμή την έστειλα στον Peter.

Ο Peter Davison ενθουσιάστηκε:

Now, as to your picture, I immediately showed it to Iris (ο Peter έχει για λαμπάδα -ως πηγή φωτός και όχι μόνο!- τη σύζυγό του Iris, που είναι κοντά του... από πάντα και θεωρεί τη γνώμη της ως θέσφατο!) who was thrilled.  What a amazing place.... και άλλα πολλά!

Θεωρεί αυτό το μέρος σαν ένα συναρπαστικό ταξίδι στο πιο όμορφο μέρος του κόσμου.

Το ίδιο μέρος, για εμάς είμαι μια στιγμιαία αποτύπωση της καθημερινής ζωής στην χώρα μας που όμως βρίσκεται μπροστά στα πόδια μας και -όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις- απολαμβάνουμε στιγμιαία με τα μάτια και μετά από λίγο ξεχνάμε, Με αφορμή τα σχόλια του Peter Davison για το άγνωστο νησάκι, σκέφτομαι οτι η Ελλάδα μας είναι μια ευλογημένη χώρα που την ευλογία της δεν την έχουμε αξιολογήσει, γι αυτό και της φερόμαστε τόσο άσχημα.

Θυμώνω, μελαγχολώ και, δυστυχώς, ξεχνάω γιατί η καθημερινή φθορά μου κόβει την ανάσα...