Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

Οι αμαρτωλές ψυχές των κρατούντων



Είναι επιρρεασμένος από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που είναι δυσάρεστη και γι αυτό το λόγο επιλέγει να αφήσει κατά μέρος τις συναισθηματικές ανταρσίες που δεν του προσφέρουν τίποτα απολύτως: οι ασφαλείς τρόμοι συνυπάρχουν στην ίδια ανθρώπινη συσκευασία μαζί με ατρόμητο βλέμμα που κυκλοφορεί αθρόα στην αγορά. Οι αμαρτωλές ψυχές των κρατούντων  είναι  εξίσου απωθητικές με τις εφησυχασμένενες συνειδήσεις των κρατουμένων! Και το χειρότερο όλων είναι οτι κάποια μέρα θα εξαφανιστούν οι αστραπές και θα καταδικαστεί σε έναν καθαρό ουρανό που αποκοιμίζει μακάρια τις μάχιμες ψυχές της κοινωνίας. Και τότε, θα κοιμάται τον ύπνο του δικαίου σα μοσχάρι επί σφαγή και θα ημερεύει τις αγωνίες του μ’ αυτόν τον τρόπο: στη χειρότερη περίπτωση, αν δει οτι δεν πάει καλά με τους υπόλοιπους ανθρώπους, θα μπορεί πάντα -ακόμη και όψιμα- να ζητήσει τη βοήθεια του Θεού. Αμ δε! Ανυπόμονοι τον περιμένουν οι κακοθελητές να του φωνάξουν στη χειροτονία του: Ανάξιος! Τους χρωστάει εκδίκηση σκληρή, αλλά όσο ζει τρυφηλά, όλο και το ξεχνάει. Τον βοηθάει σ’ αυτήν την επιλεκτική μνήμη το οτι έχει βάψει τους μαύρους τοίχους της ψυχής του στο κατάλευκο χρώμα της αγνότητητας και δεν έχουν ξεράσει ακόμα οι τοίχοι το ψεύτικο χρώμα που κρύβει το έρεβος. Και οι αλφαμίτες του τόπου της αιώνιας τιμωρίας για τις αβλεψίες του, έχουν αποκοιμηθεί εδώ και πολύ καιρό και τόσο χρόνο τον άφηναν να ενεργεί ανεμπόδιστα.

Μάζεψε όλες τις ευτυχίες και τις έκλεισε σε ένα μικρό αόρατο κουτί που μεταφέρεται εύκολα στη δεξιά τσέπη του σακακιού για να τις βγάλει όταν θα έρθουν τα δύσκολα. Και, νά! Τα δύσκολα ήρθαν κι αυτός ψάχει να θυμηθεί πού είχε αφήσει το κουτί... τού ’χει φύχει από το μυαλό ότι το πέταξε μακριά γιατί ττου φάνηκε βαρετή η ιδέα να ζει με τέτοιες παλιές ευτυχίες σε συσκευασία παστίλιας...

Δεν υπάρχουν σχόλια: