To be erased from my memory in due time

Τα graffiti στέκονται σιωπηλά σα ξοφλημένες καλλονές που νοιώθουν ότι έχουν χάσει κάθε ελπίδα να κερδίσουν τα ανδρικά βλέμματα. Κάθε μέρα εκατοντάδες άνθρωποι περνούν από μπροστά τους και ποτέ κανείς δεν τις προσέχει. Μοιάζουν σαν  τους ανθρώπους που δε νοιάστηκαν να συντηρήσουν την ομορφιά τους και τώρα φοβούνται να αντικρύσουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη.

Σήμερα στην οδό Κωλέττη (απόκεντρο Εξαρχείων) δεν κοίταξα μόνο, αλλά παρατήρησα το graffiti στον τοίχο της διπλανής πολυκατοικίας. Πριν φάει η λήθη αυτήν την άχρηστη ανάμνηση, το έβγαλα μια φωτογραφία. Εν τιμή, θα ξεχαστεί κι αυτό σύντομα.