Μέσα στο χαλασμό, μια χρυσή ευκαιρία

Δεν χαϊδεύομαι, δεν κλαίγομαι και δεν έχω την παραμικρή διάθεση για αμπελοφιλοσοφίες. Τέτοια ώρα, ρουφάω κι εγώ όπως όλοι τη φθορά με το πουρί της σόμπας. Με κυριεύει η αγωνία και μάλιστα όχι μόνο πια για το αύριο, αλλά και για το σήμερα. Σε περιόδους κρίσης, θα περίμενε κανείς να βγάλουμε όλοι τον χειρότερό μας εαυτό στην προσπάθειά μας να επιβιώσουμε. Κι όμως, αυτή η εποχή είναι μια χρυσή ευκαιρία να διαπιστώσουμε τις αληθινές προθέσεις προς εμάς των ανθρώπων που μας περιβάλλουν, τω οικείων αλλά των σχεδόν αγνώστων. Κι ακόμα -κι αυτό ίσως είναι πιο σημαντικό,  έχουμε την ευκαιρία να δείξουμε στον εαυτό μας από τί είμαστε φτιαγμένοι... Στις δυσκολίες υποχωρούν οι κομψευόμενοι ψεύτικοι φίλοι και βγαίνουν μπροστά οι αληθινοί που δεν  έχουν να κερδίσουν τίποτα μέσα στο χαλασμό. Αυτό, ισχύει για την χώρα ολόκληρη, αλλά και για τον τελευταίο της πολίτη. Η ματαιοδοξία μας είναι αυτή που μας κάνει να υπερτιμούμε την αξία της ανθρώπινης ζωής λέει ο Aldous Huxley. Σήμερα λοιπόν που η ματαιοδοξία μας στραπατσάερται εν μέσω θεσμών και μηχανισμών, έχουμε μια χρυσή ευκαιρία να κοιτάξουμε την αληθινή ζωή στα μάτια, ακόμη κι αν αυτό που θα δούμε ίσως, κατ’ αρχήν, μας ταράξει.

Πίσω από την ταραχή των πρώτων στιγμών που περισσότερο εντείνεται παρά υποχωρεί, καλωσορίζω εν τούτοις το νέο σκηνικό.