Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

Στην άκρη για λίγο... ή για λίγο περισσότερο;



Έμεινα στην άκρη γιατί, στο παρελθόν, πολλά πλάνα αντίδρασης γρήγορα εξελίχτηκαν σε πλάνες. Περίμενα κάτι αδιευκρίνιστο, αλλά μάλλον δεν ήρθε. Τελικά πάντως (και αυτό έχει αξία!) βαρέθηκα να περιμένω: δεν είναι εγκατάλειψη, μάλλον προς το γλυκειά ραστώνη μου φέρνει και λίγο από αδιαφορία. Αδιευκρίνιστα εφησυχασμένος, εξακολουθώ όμως να παραμένω διστακτικός στην εμπέδωση της όποιας νωχελικής ευτυχίας. Κάτι στην ατμόσφαιρα με έχει επηρεάσει, αλλά δεν μπορώ να προδιορίσω τί ακριβώς: όλοι είναι δυνάμει υπεύθυνοι για αυτήν την εξέλιξη, αλλά κανείς δεν είναι ο ένοχος. Τοξικές σχέσεις υπάρχουν όχι μόνο με γυναίκες-δηλητήριο αλλά και, όλο και συχνότερα, με τους χαμογελαστούς -από αμηχανία!- ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Δηλητηριάζουν την ζωή των άλλων, συχνά όχι από πρόθεση αλλά μάλλον από βαθειά εγκατάλειψη της ελπίδας, πράγμα που μεταφέρεται από αέρος σε μηδέν χρόνο. Κι έτσι, αντί να καθίσεις να συζητήσεις μαζί τους με απώτερο στόχο να τους βγάλεις τρελούς (κάτι που, ούτως ή άλλως, ποτέ δεν πρόκειται να δεχτούν!), κάνεις ένα νευρικό αλματάκι προς τα εμπρός ρίχνοντας κλεφτές ματιές πίσω, χωρίς διάθεση να επιστρέψεις. Έχω μπροστά μου ένα σωρό ανοιχτά προσωπικά μέτωπα, τα περισσότερα από τα οποία είναι ηλεκτρονική επικοινωνία αλλά την κρατάω για ανάγνωση αργότερα που θα έχει ξυπνήσει το ενδιαφέρον του «βαθέως εντός μου». Προσώρας, θα μείνω στην επιφάνεια των πάντων και αυτό θα μου δημιουργήσει –είμαι σίγουρος για αυτό- παρενέργειες στη ζωή μου που αυτές με τη σειρά τους θα εξελιχτούν με ήπιους στροβυλισμούς που θα κουράσουν το μυαλό μου αλλά θα με οδηγήσουν σε βαθύ ύπνο. Και την άλλη μέρα -αύριο, μάλλον!- θα ξυπνήσω με τύψεις που άφησα μια μέρα της ζωής μου να χαθεί...

Δεν υπάρχουν σχόλια: