Χαζό παιδί γεμάτο χαρά και μελαγχολία: η ιστορία ενός αιρετικού ασκητή που χάθηκε άδοξα...

Με διάθεση να διατηρήσει την καλή του φυσική κατάσταση αλλά και -πρωτίστως!- την καλή του διάθεση, ξεκίνησε την καριέρα του ως αιρετικός ασκητής με επιδίωξη, χωρίς να στερηθεί οποιαδήποτε χαρά της ζωής, να αγγίξει την ψυχική ατέλεια χωρίς καμία καθυπόταξη  των φυσικών ορμών και -ασφαλώς!- διατηρώντας το σώμα του φρέσκο και ξεκούραστο...

Ήταν πεποισμένος οτι, οι όποιες πνευματικές αναβάσεις ήταν αναγκαίες, θα έπρεπε να γίνουν με μέτρο γιατί υπήρχε πάντα ο κίνδυνος αίφνης η ψυχή του να βρεθεί σε κενό αέρος με καταστροφικά αποτελέσματα. Στεκόταν λοιπόν ακίνητος μπροστά στο κενό κρατώντας την αναπνοή του, όμως, πολύ πριν  φουσκώσουν τα μηνίγγιά του, ρουφούσε όσο περισσότερο αέρα μπορούσε με περιπαικτικό ύφος για όσους κακόπιστους πίστεψαν, έστω και για μια στιγμή, ότι θα έσκαγε: ποτέ δε σκάει έτσι απλά ένας ασκητής!

Ο αρχικός πανικός από το συναισθηματικό κενό αέρος εντός του, έδωσε σταδιακά τη θέση του σε μια γλυκιά ψυχολογική νέκρωση του εγκεφάλου κι αυτή με τη σειρά της σε μια μαλθακή ευεξία: αποτέλεσμα ήταν να μείνει ακίνητος για αρκετή ώρα έχοντας καρφωμένο (και ακίνητο, αυτό εννοούμε όταν λέμε καρφωμένο!) το βλέμμα του στο μπούστο της αναπάντεχα αισθησιακής μεγαλοκοπέλας απέναντι, την ώρα που μουρόχαβλοι σαμουράι επιδίδονταν -για λόγους εντυπωσιασμού- σε ασκήσεις ακριβείας πάνω σε ένα τραπέζι με ένα μπουκάλι ούζο και δύο χρησιμοποιημένα ποτήρια.

Και τότε, την ώρα που, στον άνανθο αγρό, φαινόταν ότι είχε εξασφαλίσει το πολυπόθητο χρίσμα του ανεύθυνου ασκητή, τότε ακριβώς έγινε το κακό και χωρίς κανείς να το καταλάβει βρέθηκε ο δυστυχής ανέστιος να περιφέρεται σαν εξερευνητής που έχασε την πυξίδα του ζητώντας τη βοήθεια του περίγυρου...

Ο περίγυρος όμως του την είχε στημένη και περίμενε εναγωνίως αυτή τη στιγμή: ο δύσμοιρος εξαφανίστηκε σα σύνεφο στον ουρανό...

ή μήπως σα μπαλόνι;

ΥΓ. Έχω γνωρίσει τέτοιους αιρετικούς ασκητές, αλλά δυστυχώς έχω χάσει τα ίχνη τους τα τελευταία χρόνια γιατί έδειχναν να με αποφεύγουν: τώρα που το σκέφτομαι, αυτό είμαι μάλλον καλό!