Βαθύ μοβ...και δεν είναι οι Deep Purple!

Ασφυκτιά από χαλάρωση. Κάποιες στιγμές θέλει να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της βαριεστημένης λίμνης, αλλά δεν μπορεί να θυμηθεί πού έχει αφήσει το εγχειρίδιο οδηγιών που περιγράφει τον τρόπο της ανατάραξης των νερών. Αναζητά ένα (προσωρινό;) καταφύγιο για να μείνει μόνος με τους δαίμονες και τους αγγέλους που τον περιβάλλουν. Μακριά από αδιάκριτα βλέμματα κακόπιστων περαστικών και οικείων. Κρυφά από τους αγαπημένους του που θα ανησυχούσαν αν τον έβλεπαν να μονολογεί σκυφτός με τα χέρια στο μέτωπο. Δεν τους αδικεί, κι αυτός ο ίδιος θα ανησυχούσε αν έβλεπε μπροστά του ένα τέτοιο θέαμα. Θέλει να πει σε όλους τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν να μην ανησυχούν, να τους φωνάξει οτι είναι μια χαρά, αλλά ο σωστός τρόπος για να το κάνει αυτό περιγράφεται σε ένα άλλο εγχειρίδιο οδηγιών, που κι αυτό κάπου του έχει παραπέσει.

 

Σύντομα, η αναζήτηση του καταφυγίου θα σταματήσει. Ούτως ή άλλως, όταν σβήνει το φως στο τέλος της ημέρας, όλα τα καλύπτει το βαθύ μοβ χρώμα. 

Μέσα στον ημερήσιο χαλασμό της χθεσινής ημέρας, είδε για μια στιγμή το συναισθηματικό υπαινιγμό της. Ένας απλός, ειλικρινής, υπανιγμός ήταν, χωρίς πονηρά υπονούμενα. Κατέβασε χαμηλά τα μάτια του, όχι από σεμνότητα, αλλά περισσότερο από ντροπή: δεν ήταν έτοιμος για αυτή τη συναισθηματική επίθεση που εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια του και τον αφορούσε. Οπισθοχώρησε στα ενδότερα μέχρι να καθαρίσει το τοπίο... αργότερα, θα ξεμυτίσει με αυτοπεποίθηση και θα πάρει θέση επί παντός επιστητού. Δεν του χρειάζεται εγχειρίδιο οδηγιών γι αυτό! 

Το βαθύ μοβ χρώμα άρχισε να απλώνεται γύρω του...