Η υποχρεωτική ευτυχία της εποχής με αγχώνει, αλλά δε με
πνίγει.
Υποψιασμένος για τις γήινες συνωμοσίες, παραδίδομαι πρόθυμα στην επίπλαστη
τρυφερή υπέργεια αίσθηση που ξεχειλίζει από κάθε πόρτα του δρόμου. Δεν έχω λόγο
να κάνω το βαρύ πεπόνι, ούτε να κλείνω τ’ αυτιά μου στα γέλια των επίτηδες
χαρούμενων. Τους πλησιάζω επιφυλακτικά και ενώνω το ξύλινο γέλιο μου με το δικό
τους.
Στο τέλος, μπορεί να είμαι στ’ αλήθεια μακάριος.
Μακάρι.
Χρόνια πολλά σε όλους. Χρόνια καλά σε όσους τα έχουν ανάγκη.
.jpg)
1 σχόλιο:
Και λιγο γελιο δεν βλαπτει Ξορκιζει τα δαιμονια της θλιψης και κανει τη φατσα μας πιο φιλικη Εικαστικα αν το δεις, οφειλουμε να χαμογελαμε προς οφελος της αισθητικης μας. Οραματισου με : δε φτανει που εχω ρυτιδες, παναδες και παχουλα μαγουλακια αλλα σκεψου την κσμπυλη των χειλιων μου προς τα κατω , με μια μουρακλα Να! Αλλιως το χαμογελο Ακομη και με ενα hint θλιψης , βελτιωνει κστα ππλυ το τελικο αποτελεσμα Χρονια χαρουμενα κι ας ειν´ και λιγα Με ενα προεδρικο φιλι σε καλημεριζω ταπεινο μελος
Δημοσίευση σχολίου