Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Καπνός...



Περπατούμε ταπεινά, εκόντες-άκοντες, τον δρόμο της γνώσης όπως έκαναν και πολλοί (πάρα πολλοί!) άλλοι στο πέρασμα των αιώνων... φωτισμένοι μύστες, θυμόσοφοι φιλόσοφοι, ακόμη και απλοί άνθρωποι πορεύτηκαν αυτόν τον δύσβατο δρόμο με ένα χαμόγελο αμηχανίας στο πρόσωπό τους. Οι περισσότεροι όμως, αποκαμωμένοι, τον άφησαν στη μέση και, είτε τράπηκαν σε φυγή ή χάθηκαν στο Μεγάλο Σκοτάδι. Κάποιοι άλλοι, ίσως για την τιμή των όπλων, φιλοσόφησαν αναζητώντας τη φωτιά της ζωής, μερικές φορές φωνασκώντας με ματαιοδοξία έτσι ώστε να είναι απόλυτα σίγουροι οτι έχει γίνει γνωστός στον περίγυρο ο μεγάλος τους πνευματικός αγώνας.


Μέχρι την ώρα που σταματάει η αναπνοή και μαζί της παγώνει ο χρόνος, σιγοκαίει η φωτιά της ζωής και κάποιες στιγμές φουντώνει ζεσταίνοντας απολαυστικά όσους είναι ταπεινοί και κατακαίοντας όσους πομποδώς επιχαίρουν για τον πόνο των άλλων: θάρθει κι η σειρά σας, μην έχετε καμιά αμφιβολία γι αυτό!


Κατά την διάρκεια της πορείας, η ένταση της ζωής κάνει τους άτυχους περιπατητές της να ξεχνούν τα θελεμειώδη ερωτήματα που τέθηκαν προς απάντηση από ένα αδιευκρίνιστο ορμέμφυτο ένστινκτο. Άραγε, θα μείνουν -επί της ουσίας!- για πάντα αναπάντητα; 


Λιβανίζουμε με ένταση τη ζωή. Θυμωμένα, ρυθμικά. Μια άγρια χορογραφία που κρατάει αιώνες κι ακόμα να πέσει η αυλαία. Αντικρύζω με συγκίνηση τον χορό της τραγωδίας να κινείται επί της σκηνής, αλλά στρέφω την προσοχή μου στα λιγότερο λυρικά μέρη του δράματος: ευσυγκίνητος είμαι, δεν είμαι κλαψιάρης!!!

Σε στιγμές που το σκοτάδι προσώρας καλύπτει το φως, σκέφτομαι οτι αν δεν προσέξουμε, από τη φωτιά της ζωής, μένει τελικά μόνο ο καπνός του λιβανιστηριού...


Και ένα άσχετο (;) σχόλιο περί καπνού που συνοδεύει τη φωτιά της ροκ μουσικής:

Τελικά ο κόσμος δεν καταστράφηκε χθες! Ευτυχώς γιατί μπόρεσα να δω τη ζωντανή εμφάνιση των ALTRIBE band σε έναν πολύ ωραίο χώρο στη Γλυφάδα. Επιβεβαιώθηκε η αδιαπραγμάτευτή μου αίσθηση: η ροκ μουσική παιγμένη από σπουδαίους μουσικούς με σεμνότητα και τραγουδισμένη από μια γυναικεία φωνή χωρίς αναστολές, είναι μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της σύγχρονης κοινωνίας...

Δεν υπάρχουν σχόλια: