Σςςςςςςςς... o μεσημεριανός ύπνος κάνει καλό στις «ακοίμητες συνειδήσεις»...

Oι εριστικές συνειδήσεις πνίγονται στην ασταθή καθημερινότητα και οι κάτοχοί τους λουφάζουν σιωπηλοί: παλαιότερα τους κοίταζε απαξιωτικά, αλλά τώρα πλέον διστάζει να γίνεται αφοριστικός. Ωριμότητα ίσως ή μήπως όσο μεγαλώνει δεν αισθάνεται πλέον την ανάγκη να κατακρίνει τους πάντες;

Δε σχολιάζει τους γύρω του, αλλά γκρεμίζει μεθοδικά όλες τις γέφυρες με το παρελθόν που τον κρατάει δέσμιο μιας επερχόμενης καταθληπτικής εξέλιξης. Οι κυνικές δικαιολογίες για απάνθρωπες συμπεριφορές παλαιότερα του προκαλούσαν δυσφορία που σταδιακά εξαφανιζόταν αφήνοντας πίσω της ένα λεπτό άρωμα βατόμουρου. Τώρα, δυστυχώς, το συναίσθημα δεν είναι δυσφορία, αλλά τρόμος. Και το άρωμα δεν είναι βατόμουρου, αλλά αποχέτευσης... Μήπως ο ίλιγγος της συναισθηματικής αγωνίας επηρεάζει (και) την όσφρηση;

Άραγε μέσα στο μεθοδικό χάος που μας περιβάλει, φτάνουμε στο σημείο οι εν ψυχρώ δολοφονίες  να καταγράφονται ως παράπλευρες απώλειες μιας ανήσυχης περιόδου; Ανησυχητικό...

Σςςςςςςςς... ο ηγέτης της ομάδας «ακοίμητες συνειδήσεις» αναπαύεται: ο μεσημεριανός ύπνος, λέει, τον διατηρεί σε εγρήγορση!