Ποιός μίλησε για κρίση; ... εγώ για βρύση ψάχνω! Σ’αυτἠ την χώρα, ποτέ δε βαριέσαι!

Αναζητούσα μια βρύση για να καταπραΰνω τη δίψα μου, αλλά χωρίς να το καταλάβω, βρέθηκα σε ένα θεαματικό τόπο όπου συνέβαιναν πολύ θεαματικά πράγματα. Έμεινα εκεί ξεχασμένος ολόκληρη την ημέρα ρουφώντας εικόνες, αλλά για να είμαι ειλικρινής η δίψα μου δεν έχει σβήσει ακόμη.

Σκοτεινοί άνθρωποι του υποκόσμου που κατέχουν καίριες θέσεις στην κοινωνία επαδαψιλεύουν υποσχέσεις και, όταν φθάσει η ώρα να τις τηρήσουν, τρέχουν να κρυφτούν αφήνοντας πίσω τους θεάματα που αποκοιμίζουν το κοινό.

Οι εκδηλώσεις της «καθημερίδας» (ονομάζεται έτσι επειδή κάθε μέρα υπάρχει πλούσιο πρόγραμμα από αθλητικά και πολιτιστικά δρώμενα) που είδα με τα μάτια μου θα συζητώνται για πολύ καιρό και με υπερηφάνεια θα μπορώ να λέω οτι ήμουν κι εγώ εκεί όταν συνέβαιναν. Δυστυχώς έφυγα νωρίς και δεν πρόλαβα την εμφάνιση του ιπτάμενου δίσκου που έκανε βόλτα όσους από τους παρευρισκόμενους το ήθελαν... ούτε την αφιονισμένη γυναίκα με τα δύο κεφάλια που εξυπηρετούσε συγχρόνως δύο άνδρες πρόλαβα να δω! 

Τί να πρωτοθυμηθώ από αυτά που πρόλαβα:

o   τη Συμφωνική Ορχήστρα της Κάτω Τραχανοπλαγίτσας σε έργα έντεχνου λαϊκού για μπουζούκι και όμποε;

o   τη χορωδία με τους μωβ γορίλες σε τραγούδια του νέου κύματος, που μετέφερε το συγκινημένο κοινό σε άλλες εποχές;

o   Ή μήπως τη μικτή παλαιμάχων ποδοσφαιριστών Μπαρτσελόνα Λατομείων και Έβερτον Ραχούλας που προσέφερε μια πανδαισία που ξεπέρασε τα σύνορα της επίδειξης ποδοσφαιρικής τέχνης και άγγιξε τα όρια της μεταφυσικής εμπειρίας;

Στο τέλος της ημέρας, έμπλεος συναισθηματικού πλούτου αλλά και σωματικής κόπωσης, απεχώρησα ευτυχισμένος: άξιζε τον κόπο η καθημερίδα, ακόμη κι αν βρέθηκα εκεί εκ παραδρομής!

Ποιος μίλησε για κρίση, εξάλλου... εγώ για βρύση έψαχνα!