Αναμένω καρτερικά τη συνέχεια χωρίς
να μπορώ να δώσω απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα που με απασχολούν. Ούτε να
εκβιάσω τις απαντήσεις μπορώ, οπότε το καλύτερο που έχω να κάνω (κι αυτό, απ’
ότι συνειδητοποιώ, δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα!) είναι να αισθάνομαι οτι,
στην πραγματικότητα, δεν χρειάζομαι αυτές τις απαντήσεις για να διαβιώ ευτυχής.
Μεταφυσικά αυθάδης; Ίσως.
Και μπορεί αυτές οι απαντήσεις να
μου άνοιγαν διάπλατα πόρτες σε ανεξερεύνητα δωμάτια, αλλά δε μπορώ να σταματήσω
να πιστεύω ενδόμυχα οτι συγχρόνως θα μου έκλειναν παράθυρα... στον Ουρανό,
αναρωτιέμαι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου