Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Κοιτάζει το ημερολόγιο τοίχου με καμάρι και ξύνει τ’ αυτί του με αμηχανία

Κοιτάζει με επιτηδευμένη σοβαρότητα τις εικόνες από το ημερολόγιο τοίχου μιας σκοτεινής ψυχής που φώτισε με τη «σοφία» της πλήθος εύπιστων ιθαγενών. Μέσα από αυτές τις -εκνευριστικές- εικόνες του ημερολογίου, αναδύεται η επίπλαστη ευτυχία που τον παρέσυρε σε πολυσύχναστους ατραπούς όπου, όλα αυτά τα χρόνια, συνάντησε πολλούς άλλους ανέκφραστους ευτυχισμένους (κάτι σαν «ανώνυμους αλκοολικούς»...) που επίσης απολάμβαναν τις στιγμές της ευημερίας χωρίς να τις πολυ-αναλύουν: σα να επρόκειτο για ένα κυριαρχικό δικαίωμα που μεταφέρεται από πατέρα σε γιο.

Σκίζει με θυμό τις σελίδες και εκστομίζει κατάρες σε αδιευκρίνιστους προορισμούς: στον εαυτό του, ποτέ! Δυστυχώς, ο τλήμων, δεν είχε το χάρισμα της λήθης που όλα τα στενάχωρα τα αποδιώχνει και αφήνει στο πρόσωπο ένα άδειο χαμόγελο ευτυχίας που δεν δικαιούται.
Πόσους τέτοιους συναντάμε στην σημερινή καθημερινότητα: μερικοί μάλιστα, τους συναντούν ακόμη και στον καθρέφτη τους...

Δεν υπάρχουν σχόλια: