Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Ο μυστηριώδης άνθρωπος της διπλανής λωρίδας στο πεζοδρόμιο των ψυχών

Αυτό το  ζεστό πρωινό του καλοκαιριού, μένει παγερά αδιάφορος με τις αγωνίες που αναφύονται σε κάθε του βήμα στον κακοτράχαλο δρόμο. Λίγο νωρότερα, έκανε χρήση ακατέργαστης ευτυχίας που του προσφέρθηκε για χρήση ανόθευτη από θαρραλέους πολίτες που δεν τους τρομάζει η πιθανή κατακραυγή του κόσμου στη σημερινή κοινωνία.

Πεισματικά ανίκανος να υποκύψει στα σκληρά χτυπήματα της μοίρας, συνεχίζει  την πορεία του με ήθος, χωρίς να γνωρίζει πού ακριβώς πηγαίνει: γνωρίζει όμως καλά πού δε θέλει να πάει κι αυτό του αρκεί.  Όταν νιώθει οτι ασφυκτιά μέσα στη περιρρέρουσα χαλαρότητα, απομακρύνεται από τους συνταξιδιώτες του σε αυτήν την παράξενη διαδρομή... ούτως ή άλλως, δεν του εμπνέουν καμια εμπιστοσύνη. Φοράει ένα t-shirt χρώματος χαλαρού θρήνου σε τόνους σομόν που του δίνει χάρη.

Οι αξιοθρήνητοι και μάταιοι θρίαμβοι πρέπει να εορτάζονται κατά μόνας, χωρίς φωνασκίες. Αυτό το απολαμβάνει.

Θα προτιμούσε να μείνει διακριτικά έξω από το χάος της σύγχρονης κοινωνίας. Δε θα απομακρυνθεί όμως οριστικά για να μπορεί να βλέπει τις βάρκες των μεγαλόσχημων ανόητων να βουλιάζουν μέσα στις ακαθαρσίες. Χαιρεκακία; Ω, δε νομίζει! Θα έλεγε απλώς μια αξιοπρεπής στάση ζωής, ίσως κάπως φοβισμένη το ομολογεί!- που πλαισιώνεται από μια καταστροφολογική εικοπλασία που ανανεώνει το ενδιαφέρον της καθημερινότητας που έχει πιάσει πάτο!

Παραπαίει μεταξύ της βεβαιότητας οτι αξίζει κανείς να πεθάνει για έναν καλό σκοπό και της αμφιβολίας αν αυτοί που το κάνουν αυτό είναι ιδεολόγοι ή απλώς κουνημένοι στα μυαλά τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: