Σύγχρονη ελληνική τραγωδία: Η εμφάνιση του Θεού πάνω στη Μηχανή ή έστω σε μια απλή ξύλινη σκάλα στο εσωτερικό του καθενός!

Επίφοβοι ανεπρόκοποι ενώνουν την αγωνία τους με φοβισμένους προκομένους. Όλους τους ενώνουν οι σκοτεινοί λογισμοί για το μέλλον. 

Ο ήλιος φωτίζει απλόχερα τον ευλογημένο τόπο και, προσώρας, απομακρύνει το σκοτάδι από τις ψυχές  των πολιτών. Προσώρας μόνο. Γιατί λίγο αργότερα η πραγματικότητα επιστρέφει απειλητική. Κι αρνούνται πεισματικά οι πολίτες του τόπου να αποδεχτούν οτι η πραγματικότητα που τους απειλεί είναι η Αλήθεια. Πραγματικότητα και Αλήθεια: πόσο θα μπορούν να αποσυνδέουν τη μία από την άλλη;

Ξεπεσμένες υπολήψεις πρώην έγκριτων μεγαλόσχημων έχουν σχηματίσει ένα χαλί πάνω στην σκόνη που το πατούν οι ορδές των απλών ανθρώπων που τρέπονται σε φυγή. Πού κατευθύνονται, άραγε; Δεν έχουν αλλού να πάνε, τελικά εδώ θα γυρίσουν για να δώσουν την τελευταία μάχη. Και μαζί τους και οι επίορκοι που αθέτησαν την υπόσχεσή τους προς την αληθινή ουσία της ζωής και γέμισαν την καθημερινότητά τους με πομφόλυγες και φούσκες κοπανιστού αέρα.

Δεν μπορεί να τελειώνει έτσι αυτή η τραγωδία, σκέφτεται ο τλήμων πολίτης γιατί δε θέλει να δεχτεί οτι αυτό είναι το τέλος. Και αν δεν υπάρχει ξύλινος γερανός για να εμφανιστεί ο από μηχανής θεός της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας (στην Ελλάδα ζούμε!) πάνω στη σκηνή για να δώσει τη λύση, μπορεί να σηκωθεί η ελπίδα πάνω σε μια μικρή ξύλινη σκάλα στο εσωτερικό του καθενός.

Φωτογραφία: η Ελληνική σημαία έφθασε στο Σινικό Τείχος;