Ηδονική Ευγνωμοσύνη

Ηδονικά εισρέουν στα πλέον σκοτεινά δωμάτια της αντίληψης φευγαλέες απαγορευμένες εικόνες, που φέρνουν αναμνήσεις από περιόδους που διεγράφησαν από τη μνήμη οριστικά και αμετάκλητα.
Ανακουφιστικά απομακρύνονται οι εικόνες αυτές μετά την προσωρινή κατάληψη που έκαναν στα πεδία της συνείδησης, αφήνοντας πίσω τους ανεκπλήρωτες υποσχέσεις που δεν ευόδωσαν ή που, κι αν ευόδωσαν, δε θα επαναληφθούν ποτέ.

Και μένει βαθειά εντός η έξαψη, ο θόρυβος, η αναστάτωση, η ψευδαισθησία। Και το κυριότερο όλων, τώρα που όλα τελείωσαν μένει η ασφάλεια στη θαλπωρή ενός καναπέ και η ευτυχία ότι αξιώθηκες να ζήσεις αυτές τις επικίνδυνες αλλά γοητευτικές στιγμές, χωρίς αυτές να αφήσουν πίσω τους αγιάτρευτα σημάδια που να σε τυραννούν ακόμη.

Φέρνω στιγμιαία από απόσταση ασφαλείας στο μυαλό μου τις πρωταγωνίστριες αυτών των εικόνων με τρυφερότητα και ενίοτε ευγνωμοσύνη αλλά πάντοτε βιάζομαι να τις αποχαιρετίσω.