Θεωρητικές ασκήσεις για την εξημέρωση μιας ανυπότακτης συνείδησης

Δεν είμαστε αναγκασμένοι να εναποθέτουμε όλες μας τις ελπίδες στις νευροεπιστήμες, για να μας χαράξουν τις ισορροπίες ανάμεσα στον εγκέφαλο και τη συνείδησή μας, υπάρχει πάντα εντός μας ο κοινός νους της ηθικής όπου μπορούμε να ανατρέχουμε. Οι πειρασμοί έχουν φυτρώσει παντού στον δρόμο της σύγχρονης ζωής, επομένως είναι σίγουρο ότι θα κληθούμε να δώσουμε τη μάχη με τη συνείδησή μας που -τί βολικό για εμάς!- πολύ συχνά θα είναι ανυπότακτη. Δίπλα ακριβώς στο παρτέρι των πειρασμών, υπάρχει ο κήπος με τις άφθονες δικαιολογίες που διατίθενται σε όλα τα χρώματα και μεγέθη.
Να ενεργούμε σε συμφωνία ή/και σε συντονισμό με το θείο στοιχείο που υπάρχει μέσα μας: αυτός είναι ένας άγιος και αρκούντως φιλόδοξος στόχος. Να ξεπερνάμε και να αφήνουμε οριστικά πίσω μας τα παράφορο αλλά ανιδιοτελή ανθρώπινα πάθη. Να κάνουμε συνεχείς επικλήσεις στις καθαρές πλευρές του χαρακτήρα μας, ακόμα κι όταν τέτοιου είδους κινήσεις φαίνονται ανέλπιδες. Η επαπειλούμενη τιμωρία δεν πρέπει να μας τρομάζει, αλλά και η μαζοχιστική απόλαυσή της φαντάζει στα μάτια μου αρρωστημένη.
Εξάλλου οι αμαρτίες είναι χρήσιμες και οι ενοχές απαραίτητες για τη καλλιέργεια της ψυχής, αρκεί βέβαια να έχεις πληρώσει το τίμημά τους, όσο σκληρό κι αν είναι αυτό.

Αυτές είναι κάποιες θεωρητικές ασκήσεις για την εξημέρωση μιας ανυπότακτης συνείδησης: για πρακτικές, τα πράγματα δυσκολεύουν…