Ο θάνατος του φθινοπώρου

Δεν υπάρχουν ένδοξες στιγμές στη ζωή. Μόνο κάποιες -λίγες- που λάμπει προσώρας το αστέρι μας και στην καλύτερη περίπτωση αφήνει πίσω του όταν σβήνει μια γλυκιά ανάμνηση λάμψης που σε άλλους δίνει δύναμη, τους περισσότερους όμως τους γεμίζει με μελαγχολία.

Μακρόσυρτοι λυγμοί αλλά όχι πια του φθινοπώρου: πέθανε το φθινόπωρο και πήρε μαζί του φύλλα κι ελπίδες. Ανακουφιστική μελαγχολία ή μελαγχολική ανακούφιση: τώρα, με τις λέξεις θα παίζουμε;