Σσσσσσσσσσσσς!

Ορισμένες φορές νοιώθω ότι βρίσκομαι πολύ κοντά στην ολοκληρωτική νίκη έναντι του απειλητικού κινδύνου που στέκεται απειλητικά πάνω από το κεφάλι μου, χωρίς όμως ποτέ να παίρνει μια συγκεκριμένη μορφή. Σε τελική ανάλυση, δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία αυτό, όταν βρίσκομαι μια ανάσα μακριά από το θρίαμβο. Χαμογελάω ευτυχισμένος: δεν μπορώ να θυμηθώ ποια βοήθεια πήρα από το κοινό που χάζευε τον αγώνα μου αλλά ούτε και ποια θεωρία, πρακτική ή τεχνική χρησιμοποίησα: μπορεί να ήταν η θεωρία της κβαντικής φυσικής, της συστημικής θεωρίας, της Καρτεσιανής γραμμικής-ντετερμινιστικής και αιτιοκρατικής-μηχανιστικής σκέψης (ουπς!), ίσως ακόμη-ακόμη και της θεωρίας του χάους που άνοιξε διάπλατα νέους ορίζοντες εμπρός μου και με εξακόντισε στο θρίαμβο που βρίσκεται προ των πυλών. Μπορεί βέβαια να οφείλεται σε κινήσεις ζίου-ζίτσου που έκανα με επιδεξιότητα και κατατρόπωσα τους αντίπαλους, ακόμη κι αν δεν τους διέκρινα καθαρά. Σίγουρα στέκονταν μπροστά μου και προσπαθούσαν να με αποτρέψουν από το υπέροχο άλμα, είμαι σίγουρος γι αυτό...

Σας κοιτάζω με περιφρόνηση: με ειρωνεύεστε επειδή εσείς ποτέ δε θα μπορούσατε να πετύχετε κάτι σαν αυτό που (αισθάνομαι ότι) πέτυχα εγώ και η ψυχή μου είναι μεθυσμένη από το ζωογόνο νέκταρ της νίκης. Ξέφυγα από μια
τάξη πραγμάτων που φαινόταν αδιατάρακτη (τη δική σας!), αγνόησα τις καταστάσεις άχρηστης στιγμιαίας ευδαιμονίας που σας τρέφουν και την ώρα που εσείς έχετε κατεβασμένα τα μούτρα σας σα προβοσκίδες, εγώ γελάω με την καρδιά μου.

ΥΓ. Γιατρέ μου, δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε τί εννοώ!!!

Σσσσσσσσσσσσσσσσς!
Μην τον διακόπτετε γιατί κινδυνεύει να χάσει τον ειρμό του, τον δημιουργικό οίστρο του και υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να αρχίσει να μιλάει λογικά!