Η αμεριμνησία των σύγχρονων ανθρώπων

Προχωρούν αμέριμνοι χωρίς να προσέχουν τους άλλους ανθρώπους στο δρόμο τους. Δε βιάζονται για να πάνε σε μια συγκεκριμένη δουλειά (όσοι έχουν…), απλώς δεν τους είναι ιδιαίτερα ευχάριστο να κοιτάζουν τριγύρω, τον τελευταίο καιρό εξάλλου οι ευχάριστες εικόνες του δρόμου έχουν εξαφανιστεί. Μόνο σκυθρωπά πρόσωπα βλέπουν και μόνο κατάρες ακούνε. Και κάπου-κάπου και ικεσίες για βοήθεια.

Γιατί λοιπόν να ασχοληθούν, αφού και αυτοί έχουν τις δικές τους έννοιες; Αναζητούν διέξοδο στην ανωνυμία του πλήθους, αυτό τους κάνει να αισθάνονται ασφαλείς και διευκολύνει μια πορεία χωρίς νόημα, ούτε όμως τύψεις. Δεν υπάρχει χώρος στην ζωή τους πλέον για εκλεπτυσμένη ηθικολογία, η εκκωφαντική ηχώ της κενότητας τα καλύπτει όλα.

Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, δεν είναι αμεριμνησία… αδιαφορία είναι!