Μόνος με τις σκέψεις: καλές προθέσεις ή ύπουλα παιχνίδια;

Τριγύρω μου, αποτελέσματα κάθε είδους αλλά στην πραγματικότητα τίποτα δεν άλλαξε: ξέρω τί θα πείτε, “δώστου χρόνο, μην περιμένεις θεμελειώδεις αλλαγές από τη μια στιγμή στην άλλη”. Κοιτάζω σιωπηλά ολόγυρά μου: οι στεγνοί από τους χυμούς της ζωής υπάρχουν πάντα στη ζωή μας, ανεξάρτητα αν αισθάνονται αδικημένοι από τα πράγματα ή δικαιωμένοι από τις εξελίξεις. Η στιγμιαία ανακούφιση από τη νέα τάξη των πραγμάτων, θα υποχωρήσει άραγε όταν η καθημερινότητα φορέσει τα ρούχα εργασίας της και επανέλθει; Οι πονεμένοι, προσώρας μόνο, πήραν ανάσες κυρίως επειδή έστρεψαν αλλού την προσοχή τους κι όχι επειδή κάτι άλλαξε επί της ουσίας. Καλές προθέσεις ή ύπουλα παιχνίδια; Δεν το γνωρίζω, τουλάχιστον όχι ακόμα και είναι πιθανόν ποτέ να μη μάθω. Άλλαξαν μήπως απλώς θέση οι παίκτες στο παιχνίδι με τις καρέκλες  όταν σταμάτησε απότομα η μουσική ή κάτι αλλάζει επί της ουσίας; Είναι πολύ νωρίς να δοθεί απάντηση σε αυτό.

Ώρες-ώρες νοιώθω ότι ο Θεός έχει κουραστεί με τα καμώματά μας. Κάλεσα ένα σοφό γέροντα στο Όρος να πάρω τη γνώμη του επ’ αυτού, αλλά το τηλέφωνό του δεν απάντησε κι έμεινα μόνος με τις σκέψεις και τα ερωτήματά μου…