Ο από μηχανής θεός ήλιος

Σε μια περίοδο ολοσχερούς απαξίωσης πολιτικών και θεσμών (δικαιολογημένης σε κάποιο βαθμό) που η κοινωνία καταρρέει προσεκτικά για να μην χτυπήσει πέφτοντας, παρατηρείται το φαινόμενο να κλεινόμαστε στους εαυτούς μας και να κλαίμε -κατά μόνας- τη μοίρα μας. Και κάποια στιγμή σκάει μύτη ο από μηχανής θεός ήλιος κι όλοι βγαίνουν έξω: στα μπαλκόνια, στις αυλές, στους δρόμους. Κι όμως όλα αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους (άνθρωποι και λόγοι ευτυχίας) στη ζωή, βρίσκονταν πάντα ολόγυρά μας αλλά η κατήφειά μας δεν τους επέτρεπε να βγουν στο φως.

O ήλιος με φωνάζει, κλείνω βιαστικά αυτό που γράφω και βγαίνω κι εγώ έξω να τον συναντήσω...