Δευτέρα 2 Ιουλίου 2018

Η παρέλαση των κολασμένων ψυχών (Live μετάδοση) -επαναφορά

Το κείμενο παρουσιάστηκε στο blog μου για πρώτη φορά στις 7 Δεκεμβρίου της προηγούμενης χρονιάς. Σε μια τακτοποίηση του γραφείου μου (πετάω αρκετά πράγματα), το ξαναβρήκα μπροστά μου και, οφείλω να ομολογήσω μου άρεσε, εξ ού και το ξαναπαρουσιάζω. Χαίρομαι που καταφέρνει για ένα θέμα που -λογικά- θα δημιουργούσε μάλλον ανατριχίλες, να αφήνει πίσω του χαμόγελα.

Η παρέλαση των κολασμένων ψυχών (Live μετάδοση)

Αγαπητοί ακροατές, η ψυχή του ανθρώπου είναι γενετικά προγραμματισμένη να βρίσκεται σε ηρεμία, αταραξία, γαλήνη. Τί της συμβαίνει και την κρίσιμη στιγμή συλλαμβάνεται να απέχει παρασάγγας από αυτήν την κατάσταση; Κάτι έχει εισβάλει  εντός της και έχει ανατρέψει την ηρεμία για την επίτευξη της οποίας ενδέχεται να έχει προηγηθεί σκληρή πνευματική εργασία.
Όσο περνάει ο χρόνος, συνειδητοποιούμε ότι όλα είναι έπεα απτερόεντα. Μόνο που ο αέρας δεν παίρνει μόνο τα λόγια που εκστομίζονται, Όμηρε, αλλά σιγά-σιγά και όλες τις μνήμες!
Αυτά σκέπτομαι, αγαπητοί ακροατές, την ώρα που ετοιμάζομαι να σας περιγράψω ζωντανά για το μεγαλύτερο ραδιοφωνικό σταθμό της πόλης, ΦΙΔΙ FM, την ετήσια παρέλαση των κολασμένων ψυχών. Κοιτάζω πίσω μου τρυφερά (αλλά με αγωνία, πρέπει να ομολογήσω!) και τους βλέπω όλους να παρελαύνουν με ακμαιότατο ηθικό.
Η ορχήστρα παιανίζει τον ύμνο των καταραμένων ψυχών «Εμπρός, εμπρός περήφανοι, όλοι της γης οι κολασμένοι». Σε λίγο, εξάλλου, όλες οι μνήμες θα έχουν γίνει πτι-φουρ εμπειριών και θα αποθηκευτούν σε ένα κουτί που κανείς δεν θα ενδιαφέρεται να ανοίξει. Γι αυτό λοιπόν, απολαύστε, όσο προλαβαίνετε, την παρέλαση!

Ξεκινούν!
Οι ψεύτες πολιτικοί (ουσιαστικά, το μεγαλύτερο μέρος του σώματος των πολιτικών) είναι σε αυτές τις παρελάσεις τα τιμώμενα πρόσωπα και έχουν -δικαιωματικά!- το προνόμιο να τίθενται επί κεφαλής της παρέλασης, για να προλάβουν να μαζέψουν και ψήφους για τις επερχόμενες εκλογές...
Οι ροκ ήρωες που κατέβηκαν από τη σκηνή, παρελαύνουν πάνω σε αναπηρικά αμαξίδια με τη βοήθεια των grouppies των συγκροτημάτων τους. Τους έφαγε -είναι η αλήθεια- το μαύρο σκοτάδι και η λήθη βρίσκεται προ των πυλών. Κι όμως, αντί να αποσυρθούν τώρα που σβήνει το λάδι στο καντήλι τους (δεν αναφέρομαι σε εσένα Paul, εσύ δείχνεις να έχει ακόμη κάποια -μικρά έστω- υπολείμματα λαδιού), συνεχίζουν να επιδεικνύουν το μετέωρο βήμα τους στο κοινό.
Άκολουθούν οι αισθησιακές υπάρξεις των νεανικών μας χρόνων που αρνήθηκαν να συμβιβαστούν σε χαμηλών τόνων ρόλους (μητέρα, γιαγιά, συνταξιούχος) και, αντί να επιστρέψουν ως τύψεις  που πλέον είναι ένοχες, παράταιρες, γραφικές, επιλέγουν να παρελάσουν  ως σώμα ... κυριολεκτικά!
Σ’ αυτήν την περήφανη παρέλαση όλων των θλιβερών μειονοτήτων της γης, ακολουθούν οι συνταξιούχοι βρυκόλακες, που προσπαθούν να επιβιώσουν με υπηρεσίες σε απομακρυσμένα περίπτερα και μικρά καταστήματα όπου κανείς πια δεν πηγαίνει: τώρα το αίμα διατίθεται σε κάθε γωνία του κόσμου και μάλιστα σε εξευτελιστικές τιμές με αποτέλεσμα να μην έχουν μεγάλη ζήτηση. Ωστόσο, σε ανάμνηση των παλαιών καιρών που τους συνόδευε ένα κλίμα μεταφυσικού μυστηρίου, παρελαύνουν με άψογο σχηματισμό και κερδίζουν τις εντυπώσεις του κοινού. 
Και οι κύκλωπες παρελαύνουν, έχουν ξεπεράσει τις αναστολές τους. Η αλήθεια είναι οτι τόσα χρόνια δυσκολεύονταν να βρουν γιαλιά ηλίου που τους ήταν απαραίτητα για την παρέλαση. Αλλά τώρα που βρήκαν επί τέλους τον κατάλληλο προμηθευτή, μπορούν άφοβα να λαμβάνουν μέρος σε εορταστικές εκδηλώσεις σαν αυτήν, θεωρώντας ότι, χάρη στα γυαλιά, μπορούν να περνούν απαρατήρητοι και να κάνουν την εμφάνισή τους, διακριτική.
Προφανώς έχει γίνει διαγραφή των ακραίων μνημών από τον σκληρό δίσκο εντός κι αυτό είναι προφανές, λογικό και σωτήριο. Οι παρελαύνοντες συνεχίζουν το βηματισμό τους  στη ζωή με όλο και χαμηλότερο τέμπο αλλά ακόμη έμπλεοι ενθουσιασμού.
Κι εγώ, σας ομολογώ, αγαπητοί ακροατές, ότι έχω συγκινηθεί με αυτά που αντικρύζω.
Έρχονται δάκρυα στα μάτια μου, δεν μπορώ να περιγράψω άλλο!
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: