1968 ... και λίγα λέω!

Είχα εξ αρχής πολλούς λόγους να πάω να δω την ταινία “1968” με ιδιαίτερα θετική προδιάθεση. Ενδεικτικά αναφέρω:

* Έχω καταγωγή από τη Μικρά Ασία (Προύσσα).

* Είμαι οπαδός της ΑΕΚάρας.

* Είμαι φανατικός φαν του σκηνοθέτη Τάσου Μπουλμέτη...

* ... και της μουσικού Ευανθίας Ρεμπούτσικα που συνέθεσε το soundtrack της ταινίας.

* Ως σύγχρονος Έλληνας έχω απόλυτη ανάγκη για ανύψωση του εθνικού μου.

* Με είχε εντυπωσιάζει από την πρώτη στιγμή η λίστα των άριστων ηθοποιών που έπαιζαν στην ταινία (δεν τους αναφέρω έναν-προς-έναν γιατί μπορεί ξεχάσω κάποιον).

* Προέρχομαι από οικογένεια που έχει αφήσει το ίχνος της στον ελληνικό κινηματογράφο.

Προ ολίγου είδα την ταινία. Με συγκίνησε ιδιαίτερα, με έφερε νοερά σε μια εποχή (late 60ies) που οι εικόνες που προσέλαβα από αυτήν, διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό αυτό που είμαι σήμερα και δηλώνω απερίφραστα οτι η ταινία δεν αφορά μόνο τους οπαδούς της ΑΕΚ αλλά όλους του σύγχρονους έλληνες που είτε θέλουν να μάθουν γι αυτήν την εποχή ή νοιώθουν την ανάγκη να την ξαναζήσουν ολοζώντανη για δυο ώρες.