Η Τρελή Φωτιά ως στάση ζωής

Βρήκα χθες το βράδυ τους στίχους της «Τρελής Φωτιάς». Οι στίχοι δεν αναφέρονται σε έναν ινδιάνο η σε μια μάρκα τεκίλας με αυτό το όνομα, ούτε σε μια παρέα βίαιων νέων που μπλέκουν σε επεισόδια, αλλά σε μια στάση ζωής που τότε που έγραφα τους στίχους, δεν είχα σκεφτεί ότι αργότερα (σήμερα, καλή ώρα!) θα υιοθετούσα. Έχει ενδιαφέρον να διαπιστώνω -εκ των υστέρων!- τί μου έλεγε ο εαυτός μου παλαιότερα.

Το αστείο είναι οτι εδώ και χρόνια, σε συζητήσεις με οικείους αναφέρομαι στο

“Γερνώ, αλλά δε γίνομαι γέρος

αφουγκράζομαι αυτό το νέο μέρος”

χωρίς να το συνδέω με το κομμάτι, όταν θέλω να πω οτι κάθε περίοδος της ζωής μας έχει κάτι διαφορετικό να μας δώσει και υπάρχει υγιής τρόπος να αποδεχτούμε με αξιοπρέπεια τα δώρα που φέρνουν τα χρόνια που φορτώνονται στην πλάτη μας. Πρέπει έγκαιρα να καταλάβουμε τί συμβαίνει στη ζωή μας για να μπορέσουμε να το αξιοποιήσουμε, χωρίς κλάψες και οδυρμούς.

Τους στίχους αυτούς τους είχε μελοποιήσει ο Αλέξανδρος Μολφέσης (μου άρεσε αυτή η ροκιά του!) αλλά δεν είχαμε παίξει ποτέ το κομάτι σε πρόβα (πρέπει να ήταν κάπου περί το 2005 στη δεύτερη επαναδημιουργία του γκρουπ). Έτσι λοιπόν οριστικά το κομμάτι θα μείνει στην ιστορία σαν κοσμική βοή που πέρασε και δεν ακούμπησε. Η φωτογραφία του συγκροτήματος που ανεβάζω είναι από  τον Ιούλιο του 1993, οπότε είχε γίνει η πρώτη απόπειρα επαναφοράς του γκρουπ, που δεν ευωδόθηκε. Ο Αλέξανδρος πάντως εξακολουθεί να είναι μάχιμος, έχει δημιουργήσει νέο γκρουπ και κάνει κάποιες εμφανίσεις.  

Περί “Τρελλής Φωτιάς”:

Τρελή Φωτιά

Στη γωνία

Περιμένουν οι σκιές

Αγωνία

Αλλάξανε για πάντα οι εποχές

Στο κενό

Οι παλιές στιγμές

Προχωρώ

Ρίχνω πίσω μου κλεφτές ματιές

Μόνο εσύ με κάνεις ν’ αναρωτιέμαι

Στην υγρή σου αγκαλιά, ξεχνιέμαι

Ο αέρας μου τελειώνει

Το αίμα μου παγώνει

Μα έρχονται ξανά…

Αναμνήσεις μιας φωτιάς

Από χρόνια πούναι ξεχασμένα

Ποτάμια περασμένα

Παράθυρα κλεισμένα

Απ’ τα χρόνια της φωτιάς

Τρελή φωτιά

Δεν υπάρχεις πια

Χορεύω ακόμα

Στα σκοτεινά

Σ’ ένα ρυθμό που σβήνει

Γλυκιά σιωπή αφήνει...

... χαμόγελα βουβά (2)

Στο μυαλό μου

Οι εφηβικές φωτιές

Συμπληρώνω

Τις σελίδες τις κενές

Γερνώ

Αλλά δε γίνομαι γέρος

Αφουγκράζομαι

Αυτό το νέο μέρος

Μόνο εσύ με κάνεις ν’ αναρωτιέμαι

Στην υγρή σου αγκαλιά, ξεχνιέμαι

Ο αέρας μου τελειώνει

Το αίμα μου παγώνει

Μα έρχονται ξανά…

Αναμνήσεις μιας φωτιάς

Από χρόνια πούναι ξεχασμένα

Ποτάμια περασμένα

Παράθυρα κλεισμένα

Απ’ τα χρόνια της φωτιάς

Τρελή φωτιά

Δεν υπάρχεις πια

Χορεύω ακόμα

Στα σκοτεινά

Σ’ ένα ρυθμό που σβήνει

Γλυκιά σιωπή αφήνει...

... χαμόγελα βουβά (2)

Στο μυαλό μου

Οι εφηβικές φωτιές

Συμπληρώνω

Τις σελίδες τις κενές

Γερνώ

Αλλά δε γίνομαι γέρος

Αφουγκράζομαι

Αυτό το νέο μέρος

Μόνο εσύ με κάνεις ν’ αναρωτιέμαι

Στην υγρή σου αγκαλιά, ξεχνιέμαι

Ο αέρας μου τελειώνει

Το αίμα μου παγώνει

Μα έρχονται ξανά…

Αναμνήσεις μιας φωτιάς

Από χρόνια πούναι ξεχασμένα

Ποτάμια περασμένα

Παράθυρα κλεισμένα

Απ’ τα χρόνια της φωτιάς

Τρελή φωτιά

Δεν υπάρχεις πια

Χορεύω ακόμα

Στα σκοτεινά

Σ’ ένα ρυθμό που σβύνει

Γλυκιά σιωπή αφήνει...

... χαμόγελα βουβά (2)