Ο Γίγαντας του Οίνου, Philippe Blanck

Ο “Δάσκαλος” μας σε θέματα οινογνωσίας Δημήτριος Χατζηνικολάου μας προσέφερε χθες ένα βράδυ οινικής απόλαυσης με έναν -κυριολεκτικά, είναι πανύψηλος!- γίγαντα του οίνου, τον Philippe Blanck από το Κτήμα του Paul Blanck της Αλσατίας.

Οι στιγμές που έρχονται παραγωγοί από το εσωτερικό ή –πόσω μάλλον- το εξωτερικό και μιλούν για τα παιδιά τους (τα κρασιά) είναι στιγμές οινικής μέθεξης. Για λόγους αρχής, δεν μπορώ μετά τη δοκιμή του κρασιού να υποβάλλομαι στη διαδικασία να φτύνω το κρασί που δοκίμασα, να ξεπλένω τον ουρανίσκο μου και να αδειάζω το ποτήρι στο ειδικό δοχείο για τη δοκιμή του επομένου κρασιού. Αντ’ αυτού (συγχωρέστε με, ω οινοσοφοί!) χθες δοκίμασα τα εννιά κρασιά που μας παρουσίασε ο Philippe Blanck, πίνοντας μέχρι και την τελευταία τους σταγόνα.

Ο Philippe, που είναι υπεύθυνος για την επικοινωνία (ενώ ο ξάδελφός του Frédéric ασχολείται με την κάβα) είναι ένας ευγενής άνθρωπος που αγαπάει το κρασί και μαζί αγαπάει και αυτούς που το αγαπούν. Οι παρουσιάσεις του λοιπόν, ξεχειλίζουν από αγάπη και νοιώθω οτι αισθάνεται ευγνωμοσύνη που μπορεί να έχει σαν δουλειά του αυτό που τόσο πολύ αγαπάει. Μας μίλησε, μεταξύ των άλλων, για τη διαδικασία της οινογνωσίας, τους αμπελώνες τους στην Αλσατία, τις ποικιλίες κρασιών (μάλιστα συχνά μας έκανε αναφορά στις ελληνικές ποικιλίες μαλαγουζιά και ασύρτικο) και στη “διαφορά υψομέτρου“ των αμπελώνων που επηρεάζει πολύ το τελικό αποτέλεσμα μεταξύ των παραγόμενων κρασιών . Κάποια στιγμή μάλιστα που βρεθήκαμε μόνοι, μου μίλησε και για το Άγιον Όρος που έχει επισκεφθεί και το έχει μέσα στην καρδιά του.

Δεν είναι τυχαίο που αυτός ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος για την επικοινωνία των κρασιών του οικογενειακού κτήματός του, είναι όμως τυχεροί όσοι τον ακούνε να μιλάει με χιούμορ και συγκίνηση για το κρασί και να δίνει καλόκαρδα συμβουλές στο κοινό (χθες, εμάς!) με την ταπεινότητα του σοφού ανθρώπου που δεν έχει τίποτα να αποδείξει, σε κανέναν. 

Σταχυολογώ μερικές δροσιστικές αράδες (όπως λέει και ο Κωνσταντίνος Βάρναλης) από τα χθεσινά του λόγια:
* Μην αγνοείτε ποτέ ένα άδειο ποτήρι κρασί, είναι πολύ σημαντικό! Είναι ένα souvenir, γεμάτο νοσταλγία.
* Δώστε χρόνο στο κρασί, θα σας ανοιχτεί.
* Οι άνθρωποι είναι σιωπηλοί όταν δοκιμάζουν “μεγάλα κρασιά” (Grands Crus) και μάλιστα ακριβά, γιατί δεν θέλουν να χάσουν κάτι από τον πλούτο τους.
* Η ηλικία στο κρασί, προσφέρει μια πολύπλοκη, σύνθετη αίσθηση.

Και κατέληξε ο γίγαντας:

‘Ενα “μεγάλο” κρασί, δεν ενδιαφέρεται αν σας αρέσει ή όχι.

Στην υγειά σου, Philippe!