Αγαπημένε Σαμ Ντέιβις, μήπος με κοροντέιβις;

(για όσους γνωρίζουν το ανορθόγραφο χιούμορ του Μποστ, δε αποτελεί έκπληξη στο “ο” στο “μήπως”!)

Η May Britt (Maybritt Wilkens) είναι μια Σουδέζα ηθοποιός που, όπως διαβάζω στο διαδίκτυο, γεννήθηκε στις 22 Mαρτίου του 1934 στο Lidingö και έκανε μια σύντομη καριέρα τη δεκαετία του ’50 στην Ιταλία και αργότερα τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι φήμες μάλιστα λένε οτι την ανακάλυψε ο εμβληματικός παραγωγός Carlo Ponti το 1951. Στο βιογραφικό της υπάρχει η εμφάνισή της στην ιστορική ταινία του Hollywood, Πόλεμος και Ειρήνη του 1956. Στα τέλη της δεκαετίας του 50, η Britt βρισκόταν στο Hollywood και είχε υπογράψει με την 20th Century Fox. Πρωταγωνίστησε εκείνη την περίοδο σε ταινίες όπως το The Young Lions (1958) με τους Marlon Brando και Montgomery Clift, The Hunters (1958) με τους Robert Mitchum και Robert Wagner και Murder, Inc. (1960) με τον Peter Falk, καθώς και λίγο προηγουμένως-το remake της ταινίας The Blue Angel (1959) παίζοντας το ρόλο που είχε παίξει η Marlene Dietrich τη δεκαετία του ’30 (οι κριτικοί της εποχής έθαψαν την ταινία).

Σταμάτησε την καριέρα της κατά τη διάρκεια του (δεύτερου) γάμου της με τον έγχρωμο Sammy Davis, Jr. τα χρόνια 1960 έως 1968 (οπότε ο Samy έμπλεξε με την χορεύτρια Lola Falana). Η May είναι εν ζωή, ασχολείται πλέον με τη ζωγραφική κατοικεί στην California, όπου έχασε το 2017 τον τρίτο της σύζυγο, Lennart Ringquist.

Ο Sammy Davis, Jr. (8 Δεκεμβρίου 1925 - 16 Μαΐου 1990) ήταν εκείνα τα χρόνια ένα πολυ-εργαλείο στον χώρο του θεάματος: τραγουδιστής, χορευτής και μάλιστα με κλακέτες (tapper), μίμος και βέβαια μέλος της θρυλικής παρέας Rat Pack με τους Frank Sinatra, Dean Martin, Peter Lawford και Joey Bishop.

Έχασε το αριστερό του μάτι σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, οδηγώντας από το Las Vegas προς το Los Angeles…

Η κοινωνία της εποχής (60ies) δεν ήταν έτοιμη να δεχτεί το γάμο ενός μαύρου με μια σκανδιναβή καλλονή: λέγεται μάλιστα ότι οι John F. Kennedy και Robert F. Kennedy ζήτησαν από τον Frank Sinatra να πει στον Davis να μην προχωρήσει στο γάμο μέχρι να γίνουν οι προεδρικές εκλογές του 1960 (που έγιναν στις 8 Νοεμβρίου 1960). Τους (υπ)άκουσε απ’ ότι φαίνεται, αφού παντρεύτηκε στις 13 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου, μετά τις εκλογές.

Έχετε πλέον τον περιβάλλοντα χώρο της ταινίας Jolanda, the

Daughter of the Black Corsair (που διενεμήθη το 1961 στην Ελλάδα από την ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΦΙΛΜΣ ΕΠΕ και προβλήθηκε υπό τον τίτλο Η κόρη του μαύρου κουρσάρου) και μπορείτε να αντιληφθείτε το ανατρεπτικό του χιούμορ στα λόγια της Μαίη Μπριτ και του “σηζήγου της που της παραπονείτε”.

Η κινηματογραφική εταιρεία παραγωγής, εισαγωγής και διανομής ταινιών ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΦΙΛΜΣ ΕΠΕ της οικογένειάς μας (στις δεκαετίες του ’50, ‘60 και αρχές ’70 ως εισαγωγή, διανομή και παραγωγή ταινιών, μετά συνέχισε ως διαχείριση κινηματογραφικών αιθουσών μέχρι το 2006) ήταν αρκετά νεωτεριστική στον τρόπο επικοινωνίας της εκείνα τα χρόνια (βλέπε τη διαφήμιση του Μποστ για τον κατάλογο ταινιών της του 1961 στο τέλος του κειμένου). Γνώριζα ότι ο Μποστ μας είχε κάνει τη διαφήμιση για τον κατάλογο των ταινιών εκείνης της χρονιάς αλλά είχα την εντύπωση οτι αυτή ήταν η μόνη συνεργασία μας. Τη διαφήμιση την έχω βάλει στο βιβλίο μου ΕΝΑ ΑΣΤΡΟΝ ΤΡΕΜΟΣΒΗΝΕΙ (έχει εξαντληθεί) και το FB (όπου υπάρχουν διάσπαρτες ιστορίες από τα κινηματογραφικά χρόνια της οικογένειάς μου). Με συγκίνηση όμως είδα πρόσφατα μια καταχώρηση του 1961 που βρήκε η κυρία Κάτια Καλλιτσουνάκη για την ταινία της ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΦΙΛΜΣ ΕΠΕ "Η κόρη του Μαύρου Κουρσάρου", δημιούργημα του Μποστ που συνδεόταν με φιλία με το θείο μου (πάλι ο θείος Πέτρος!).

Σημείωση Κ.Ι. Να γνωρίζετε οτι -τουλάχιστον συναισθηματικά-θεωρώ αυτήν την ανάρτηση από τις πλέον σημαντικές μου...