Η ευτυχία ποτέ δεν πρέπει να είναι ύποπτη

Σα να βρισκόμουν αλλού τόσον καιρό, ανασηκηκώνομαι (από την κλίνη, από το γραφείο, δεν μπορώ να πω με σιγουριά) και αντιλαμβάνομαι οτι όλοι εμείς, οι σύχρονοι πολίτες αυτού του ευλογημένου τόπου που κάποιος τον έχει καταραστεί, αντιμετωπίζουμε με καχυποψία όσους επηρεάζονται από την επερχόμενη άνοιξη που είναι έτοιμη να εισέλθει οριστικά στη ζωή μας.

Κι όμως λέω αυστηρά σε όλους τους απληροφόρητους για την αληθινή ευτυχία που κοιμούνται όρθιοι ακόμη και την ώρα της θρησκευτικής αγρυπνίας: 

Η ευτυχία ποτέ δεν πρέπει να είναι ύποπτη

Ανατανόητη μπορεί να είναι, αλλά ύποπτη όχι.

Αντιλαμβάνομαι οτι, όσο περνά ο καιρός, καθίσταται όλο και πιο δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς μεταξύ ανθρώπινης αγαλλίασης και ουράνιας ευδαιμονίας. Δυστυχώς ζούμε στην εποχή που εφαρμόζονται επάνω μας μια σειράς από φιλοσοφικές, κοινωνικές και πολιτικές πρακτικές και έχουν στο κέντρο τους την αποδοχή της αρχής της μη ευτυχίας ως στάση ζωής.

Αν η ζωή μπορούσε να πάρει τη μορφή ενός πίνακα ζωγραφικής, οι σύγχρονοι μέντορες μας εκπαιδεύουν να στρέφουμε την προσοχή μας αποκλειστικά στα σκοτεινά μέρη του πίνακα και να πορευόμαστε με αυτήν την εικονοπλασία. Δεν ισχυρίζομαι οτι βρίσκονται σε διατεταργμένη υπηρεσία να το κάνουν αυτό, στ’αλήθεια δε γνωρίζω, με υπερβαίνει η πραγματικότητα εν προκειμένω!

Η αέναη ανάγκη του ανθρώπου για την ύπαρξη ενός τοπίου ανεξήγητης (ή μήπως ακόμη και παράλογης) ευτυχίας, τύπου “ζώνη του λυκόφωτος” που, ακριβώς επειδή είναι ανεξἠγητη, μπορεί να παραβλέψει χωρίς τύψεις όλες τις κακές πρακτικές της ζωής μας, είναι υπαρκτή. Τη διαπιστώνω κάθε στιγμή  σε ανύποπτα μέρη όπου συγκεντρώνεται ο κόσμος παραδοσιακά για να γλεντήσει. 

Κι ανάμεσα στους αθώους, αγνούς (και αφελείς;) ανθρώπους, παρεισφρέουν -κατά δήλωσή τους- σαμάνοι που επαίρονται οτι έχουν την ικανότητα να επικοινωνούν με τον κόσμο των πνευμάτων αλλά την ίδια ώρα αρέσκονται στη συναναστροφή με κάθε λογής απόπατους χαρακτήρες του γήινου υποκόσμου.

Έχουν(έχουμε;) καλύψει τα βαθειά τραύματά μας με φρέσκο χώμα και χαμογελάμε: το χαμόγελο έχει ψυχοδιεγερτικές ιδιότητες που ίσως έχει αξιοποιηθεί περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε.

Η ευτυχία -ακόμη και η επίτηδες ευτυχία- είναι ανάγκη, δεν πρέπει να μας φαίνεται ύποπτη όπου την διαπιστώνουμε. Αλλά προσοχή!

Η συνειδητή ευτυχία και όχι τα χαζοχαρούμενα χάχανα... 

Αυτήν την ευτυχία θα κυνηγήσω (επιφυλακτικά, πρέπει να ομολογήσω) το σαββατοκύριακο που βρίσκεται προ των πυλών και σας προτείνω ταπεινά να κάνετε το ίδιο.