Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016

Καλόφεγγο



Τον τελευταίο καιρό συμβαίνει κάτι παράξενο:  συμβιβάζομαι με όλο και λιγότερα, που αισθάνομαι οτι μου προσφέρουν όλο και μεγαλύτερη ανακούφιση... δεν το λες “ευτυχία” αυτό που αισθάνομαι, αλλά πάντως  “ανακούφιση” το λες αβίαστα. Άραγε κάτι δεν πάει καλά ή μήπως κάτι πάει καλά; Αυτό το δεύτερο είναι ανησυχητικό γιατί δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο. Σε στιγμές αδικαιολόγητης ευεξίας, αισθάνομαι οτι κλείνω το μάτι στην ελευθερία. Αμέσως μετά βέβαια, νοιώθω οτι κάτι έχει μπει στο μάτι μου και ρίχνω άφθονο νερό για να εξαφανιστεί αυτό το κάτι. Και τελικά “το μάτι μου είναι μια χαρά” και έχω πέσει στην ασφαλή δουλεία της καθημερινότητας που έχω μάθει να την κουλανδρίζω.

Ευτυχώς επανήλθα σε αυτά που μπορώ εύκολα να εξηγήσω, είναι τώρα εποχές να αναζητώ (ή, ακόμη χειρότερα, να αποζητώ!) τα ίχνη που ο Θεός αφήνει με διακριτική μεγαλοπρέπεια ολόγυρά του;
Αναντίρρητα υπάρχουν τόσες εξόφθαλμες εστίες δυστυχίας ολόγυρα που τις διαπιστώνουν εύκολα όλο και περισσότεροι άνθρωποι. Υπάρχουν όμως σταθερά και εστίες ευτυχίας που τις ξεπερνάμε με ελαφριά καρδιά και απομακρυνόμαστε.

Θα γυρίσω πίσω και θα κοιτάξω διακριτικά να τις αναζητήσω... διακριτικά για να μη με παρεξηγήσουν!

ΥΓ. «Καλόφεγγο»  ήταν το όνομα ενός καφε-εστιατορίου στην άκρη του πουθενά στο κέντρο του κόσμου στα Κουφονήσια...






Δεν υπάρχουν σχόλια: