Ονειροφάγοι: συναισθηματικό γκουρμέ

Μην μπορώντας να κάνει διαφορετικά, ο σύγχρονος άνθρωπος κάνει υπακοή σε ένα αβέβαιο μέλλον. Θα μου πείτε, και οι γέροντες στο Όρος, υπακοή κάνουν, όχι υποταγή κι αυτό είναι το μεγαλείο του συνειδητού τσαλακώματος του εγωισμού ενός ανθρώπου. Ο αστός επαναστάτης όμως, δεν τσαλακώνει τον εγωισμό του, απλώς σιωπά συμβιβασμένος , περιμένοντας να βρει την κατάλληλη ευκαιρία για να βρεθεί στο προσκήνιο.

Αναχωρητής ή ρίψασπις; Δεν ξέρει αν έφυγε από αγάπη για τα ταξίδια ή από ανάγκη να ξεφύγει από τον εαυτό του.

Εγκαταλείπει προσώρας τις ελπίδες του για να μην επιβαρύνουν το ήδη επιβαρυμένο βήμα του, αλλά δεν τις προδίδει οριστικά. Τα όνειρα είναι σαν το καλό μας πουκάμισο που το κρύβουμε στην ντουλάπα για να μην τσαλακωθεί, την ώρα που κάνουμε ανέμελες ορθοπεταλιές στη ζωή.

Κι ανύποπτα γεννήθηκε πρόσφατα ένας υπέροχος όρος συναισθηματικού γκουρμέ και μάλιστα μετά από παρεξήγηση που οφείλεται στη φασαρία του εστιατορίου που δεν επέτρεψε σε μια όμορφη, νέα γκαρσόνα να ακούσει τον αστεϊσμό του μεσήλικος! «Φέρτε μας μαζί με τις μπύρες και τα λουκάνικα ό,τι άλλο θέλετε, εμείς ούτως ή άλλως είμαστε ολιγόφαγοι και μας ενδιαφέρει μόνο η μέθεξη στο τραπέζι» είπε αστειευόμενος ο μεσήλιξ και η κοπέλα έγραψε - άθελά της- ιστορία. «Ονειρόφαγοι! Τι ωραία λέξη, πρώτη φορά την ακούω»…

Και τις μπύρες ήπιαμε, και τα λουκάνικα φάγαμε και τον χαρακτηρισμό δεχθήκαμε ασμένως για την παρέα μας, ως τιμητικό.

Άλλωστε οι απανταχού ονειροφάγοι ποτέ δε βαρυστομαχιάζουν από τα όνειρα!