Κι έτσι παραμένω ακίνητος και συνεχίζω να παρατηρώ τον κόσμο...

Μερικά πράγματα τα μοιραζόμαστε, άλλα όχι. Ο ήλιος που δύει είναι σε ελεύθερη θέα, όπως και ο καλπασμός μιας θεαματικής γυναίκας-αμαζόνας ανάμεσα στους ανύποπτους περαστικούς. Αν σκεφτεί κανείς πόσα εντυπωσιακά  θεάματα είναι royalty-free, θα εκπλαγεί. Μπορεί ακόμη και να αναθαρρήσει, να πάρει ελπίδες που αργότερα θα αποδειχτούν φρούδες. Αλλά κι αυτές ακόμη οι ελπίδες πρέπει να εδράζονται σε κάποια χειροπιαστά πράγματα, κάποια αναντίρρητη αλήθεια.

Δε μπορεί όμως να σηκώσει στους ώμους του το βάρος της αλήθειας ο δυστυχής γι αυτό προτιμάει να διαμαρτύρεται προς μια αδιευκρίνιστη κατεύθυνση χωρίς να μετακινείται από τη θέση του. Εντεταλμένοι ήρωες δεύτερης διαλογής βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά με τη νέα τάξη πραγμάτων. Αυτοί ορίζουν το μέλλον του, που φαντάζει αυτήν την ώρα, άδηλο.

Από την απόμακρη θέση που κάθομαι και παρατηρώ τον κόσμο από ψηλά, οι άνθρωποι που περιγράφω μου φαίνονται όλο και περισσότεροι. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό εσαεί, κάποια στιγμη θα πρέπει να κατέβω κάτω να τους μιλήσω. 

Αλλά...

αυτοί δεν ενδιαφέρονται να με ακούσουν.

Κι εγώ...

δεν ενδιαφέρομαι να τους μιλήσω! 

Κι έτσι παραμένω ακίνητος και συνεχίζω να παρατηρώ τον κόσμο...