Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

Συναισθηματικές ανταρσίες και ματαιόδοξα ολυμπιακά αθλήματα



Η μόνη ελπίδα στην κοινωνία όπου διαβιώνουν οι σύγχρονοι άνθρωποι είναι οι συναισθηματικές ανταρσίες. Αυτές, χάρη στην ενόχληση που δημιουργούν στις πεπερασμένες ψυχές, οδηγούν σε λυτρωτικές ανατροπές και αλλάζουν το τοπίο. Με λίγη ενδοσκόπηση και περισσότερη παρατήρηση ώριμων ψυχών που δεν τις βάζει το μάτι σου, διεπίστωσα ότι τις μεγαλύτερες συναισθηματικές ανταρσίες τις κάνουν οι ανύποπτοι ήσυχοι. Όχι οι εφησυχασμένοι, οι ήσυχοι. Αυτοί είναι οι πιο αξιοθαύμαστοι μαχητές του κόσμου, καθώς αντλούν την αυτοποίθησή τους από την βεβαιότητα της γήινης ήττας (για την οποία υπάρχει πλήθος στοιχείων στις γραφές από την αρχή του κόσμου). Αυτοί οι μαχητές ρίχνουν όλη την προσοχή τους στην υπέργεια νίκη, ακόμα και αν δι αυτήν δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία στα επίσημα βιβλία όπου φτάνει το ανθρώπινο μάτι: μόνο εσωτερικές βεβαιότητες υπάρχουν, συχνά ανεξήγητες στους άλλους ανθρώπους, που όμως είναι αρκετές στους αθλητές της ησυχίας για την ανάληψη του αγώνα. Και μη νομίζετε οτι αυτοί οι μαχητές είναι πάντα ντυμένοι με ράσα και βρίσκονται στα πιο απόμακρα βουνά. Έχω συναντήσει τέτοιους μαχητές που φιλοξενούνται σε υπέροχα γυναικεία σώματα και όμορφα πρόσωπα που αποσπούν την προσοχή (των άλλων, όχι την δική τους!) από την σκληρή μάχη που δίνουν με περισσή αξιοπρέπεια μακριά από το κοινό, ακόμη κι αν συμμετέχουν -απρόθυμα, αλλά αδιαμαρτύρητα- στη δημόσια ζωή. Συναστρέφονται πρόθυμα με τους άβρεχτους από την αληθινή ουσία, πηγαίνουν σε μέρη που είναι γεμάτα από “επίτηδες χαρούμενους” ανθρώπους που διαγωνίζονται στο ματαιόδοξο άθλημα της έντασης γέλιου (η νέα τάξη πραγμάτων τείνει να κατοχυρώσει ως ολυμπιακό αυτό το άθλημα) κάνοντας επίδειξη πλούτου και λεκτικών ευφυολογημάτων. Στο τέλος της μέρας όμως, αυτοί οι αθλητές βρίσκουν πάντα τον χρόνο (και το κουράγιο) να διαγράψουν οριστικά από το βιβλίο της ζωής τους τις τελικά, άχρηστες- ζητωκραυγές και τα χειροκροτήματα που δεν έχουν καμιά αξία και να επιδοθούν στο αγώνισμα που έχει αληθινή αξία: τη σιωπή. Οι λίγοι νικητές, αντί για στεφάνι κερδίζουν την ησυχία.

Αν ποτέ κατορθώσω να κερδίσω αυτή τη διάκριση, ο επόμενος στόχος θα είναι να μην την αφήσω να επηρεάσει τη λειτουργία μου ως συμβατικού μέλους της στενότερης οικογενειάς μου που αποτελεί το πολιτιμότερο αγαθό: προβλέπονται μεγάλοι αγώνες!

Δεν υπάρχουν σχόλια: