Ο τρόμος; ευκολάκι! ... με την ανησυχία τί γίνεται όμως;

Βρίσκομαι περιτριγυρισμένος από ήρωες από δεύτερο χέρι και χαζοχαρούμενους λιπόψυχους που μόνο δυνάμει είναι αυτόχειρες (κατά τα λοιπά, είναι απλώς καταπιεσμένος λαός). Την ίδια ώρα, το λίμπιντο βρίσκεται σε ύπνωση (προσοχή! υπάρχουν κι άλλες μορφές ανθρώπινης ενέργειας εκτός από τον ερωτισμό και μάλιστα ιδιαίτερα σημαντικές), αναρωτιέμαι όμως αν η ενδεικνυόμενη λύση ποτίσματος του λίμπιντο αυτό το Σαββατοκύριακο που βρίσκεται προ των πυλών, είναι να πάει στον κινηματογράφο να δει τον καινούργιο James Bond.

Αντ’ αυτού, υπάρχει πάντα η λύση της δημιουργικής ακινησίας που σε προφυλάσσει από κακοτοπιές. Πολλοί, όταν μένουν σε τέτοια κατάσταση τρομάζουν, όταν αναλογίζονται αυτά που δείχνουν να τους περιμένουν. Προσωπικά, ο τρόμος μου φαίνεται βαρετός και πιο εύκολα διαχειρίσιμος: η ανησυχία όμως είναι που σιγοτρώει τα σωθικά μου γιατί είναι μια ύπουλη δύναμη σταθερής φθοράς.