Ο ελεύθερος σκοπευτής εντός μας: Ένα σκληρό κείμενο... (ή, αν προτιμάτε, με τρομάζουν οι εικόνες των ανθρώπων με ρόδες...)

Μετά από αλλεπάλληλους φόνους ανθρώπων της διπλανής πόρτας στην άλλη άκρη του κόσμου, ο πρωταγωνιστής της τελευταίας ταινίας του Clint Eastwood “American Sniper” που αγαπήθηκε (και) από το ελληνικό κινηματογραφικό κοινό, βρέθηκε να ισορροπεί ανάμεσα στο μετάλλιο ανδρείας και τη ρετσινιά του καθ’ έξιν δολοφόνου. Η κοινωνία (όχι μόνο η κινηματογραφική) έβγαλε την ετυμηγορία της: 

Ήρωας!

Οι ήρωες κατεβαίνουν από την οθόνη και περπατούν ανάμεσά  μας: φανατικοί οπαδοί που ίσως στο μυαλό τους δεν είναι σαφές ποιά ομάδα υποστηρίζουν, εισβάλλουν στον αγωνιστικό χώρο για να αποδώσουν δικαιοσύνη:  τη δική τους δικαιοσύνη!

Ακριβώς απέναντι, σχολικοί νταήδες που στα μάτια των γονιών τους είναι παληκάρια στα ντουζένια τους,  εφαρμόζουν το σκληρό νόμο της ζούγκλας των ταινιών western και οδηγούν κάποιους αδύναμους κρίκους σε απονενοημένα διαβήματα.

Όλα κατευθύνονται προς μια απενοχοποιημένη νέα κατάσταση...

Ανοίγοντας το πλάνο της ζωής στον χώρο και τον χρόνο, συνειδητοποιώ με απελπισία οτι οι πιο σκοτεινές ίσως σελίδες της σύγχρονης ιστορίας βρίσκονται στον προθάλαμο της λήθης:  ίσως σε τρεις, το πολύ τέσσερις γενεές από σήμερα, να ξεχαστούν αυτά που διαδραματίστηκαν την περίοδο εκείνη όταν μια μερίδα ανθρωπόμορφων κτηνών που βρέθηκαν με παγκόσμια δύναμη, πέρασε με εμβατήρια τη διαχωριστική γραμμή και απεμπόλησε το ενοχλητικό τμήμα της ανθρώπινης φύσης. 

Πολλές δεκαετίες αργότερα, η δύναμη έχει ξαναβρεθεί στα χέρια τους, όχι τυχαία ασφαλώς. Δεν πήγε χαμένη τόση δουλειά που γινόταν κρυφίως επί πολλά χρόνια. Και τώρα, το επόμενο βήμα: διόρθωση της ιστορίας του κόσμου, με την αφαίρεση ενοχλητικών στοιχείων που μπορεί να σταθούν εμπόδιο στην εφαρμογή της νέας τάξης που πάντα προετοίμαζαν.

Η συσσωρευμένη γνώση του κόσμου που θα επιλεγεί για διάθεση (ή εμφύτευση, αν προτιμάτε), μπορεί τότε να είναι διαθέσιμη σε κάψουλες ή και αναψυκτικά για ακόμη πιο εύκολη κατάποση. Κι ακόμα ίσως οι επερχόμενοι να βρουν τελικά τη δύναμη να διαγράψουν οριστικά από τα μυαλά και τις συνειδήσεις του κόσμου (τα βιβλία και το διαδίκτυο είναι ευκολάκια!) τις πιο βδελυρές αποδείξεις οτι το κακό ενυπάρχει σε όλους τους ανθρώπους (σε ορισμένους λαούς, βέβαια, περισσότερο, όπως καταδεικνύει και η ιστορία τους στο πέρασμα των αιώνων...). Και τότε, μπορεί η κτηνωδία να έχει «πολιτογραφηθεί» στις γραφές του μέλλοντος ως «σκληρές συνθήκες ζωής άλλων εποχών»... μπορεί ακόμη και συγχωρεθεί, πάντως σίγουρα θα ξεχαστεί!

Χωρίς να το καταλάβω, από νιάτο που θα πάρει το μέλλον του κόσμου στα χέρια του, έγινα γραφικός μεσήλιξ που παραπονιέται επί παντός επιστητού, την ώρα που προσπαθεί να ξεφορτωθεί από τα χέρια του την καυτή πατάτα των μελλοντικών εξελίξεων που σύντομα θα είναι «ο κόσμος μας, σήμερα!»...

Αρχίζουν να με τρομάζουν οι εικόνες των ανθρώπων με ρόδες...