Ζω σε μιαν άλλη εποχή

(Κάποια στιγμή τον Ιούλιο του 1993 με τον Αλέξανδρο και τον Δημήτρη Χαραμόπουλο)

Είναι απίστευτο πόσα πράγματα για το μέλλον σου και τις επιλογές σου για αυτό μπορείς να βρεις σε παλαιά σου κείμενα, πόσω μάλλον αν έχουν ιδιαίτερο ειδικό βάρο για εσένα (π.χ. ροκ στίχοι!). Με αφορμή ένα τρυφερά κοροϊδευτικό σχόλιο των παιδιών μου για κάποιους παλαιότερους στίχους του πατρός τους («Περπατώ στο κενό, μα έχω τύχη βουνό») αναζήτησα σήμερα το πρωί στα σκονισμένα ντουλάπια κάποιο CD με το συγκεκριμένο κομμάτι μας. Και βρήκα μικρούς θησαυρούς από τα χρόνια που είχαμε άγνοια φόβου, που δεν έχουν αξία για κανέναν άλλον.

Ξανα-άκουσα το κομμάτι μετά από πολλά χρόνια: "Στο κενό", από την εποχή της «ολικής επαναφοράς» μου με τον Αλέξανδρο Μολφέση, με άλλα λόγια την απόφασή μας κάπου το 2004 να ξαναφτιάξουμε το συγκρότημά μας που είχε διαλυθεί άδοξα το 1981. Αποτέλεσμα αυτής της απόφασης ήταν 5-6 καινούργια κομμάτια στα οποία είχα γράψει  εγώ τους στίχους, αρκετά νέα κομμάτια του Αλέξανδρου (τον οποίο ούτως ή άλλως θεωρώ εξαιρετικό μουσικό), μια δίωρη συναυλία στο σπίτι του σε ένα ανύποπτο κοινό που αποδέχτηκε την πρόσκλησή μας, με όλην αυτήν τη φιλόδοξη προσπάθεια να καταλήγει σε «μια από τα ίδια»: μια διαφωνία που οδηγήθηκε σε απομάκρυνση μεταξύ μας... μέχρι νεοτέρας!

(Κάποια στιγμή το 1980 με τον Αλέξανδρο στο πρώην χασάπικο όπου γίνονταν οι πρόβες)

Το ότι «ζω σε μια άλλη εποχή» όπως λέει ο στίχος του κομματιού, μου το αναφέρουν ενίοτε τα παιδιά και η γυναίκα μου, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για μουσική και πάντα αναφέρεται η πολυετής μου αγκύλωση με τους Beatles και άλλους μουσικούς -και όχι μόνο- δεινόσαυρους. Σας έχω νέα, αγαπημένοι μου, για να κάνετε τα κουμάντα σας για το μέλλον της οικογένειας... διαβάστε απλώς τους στίχους που ακολουθούν την διαπίστωσή μου οτι ζω σε μιαν άλλη εποχή:

Ζω σε μιαν άλλη εποχή

Και αποφάσισα να μείνω εκεί!

Πολεμιστής του Χρόνου

Πίσω από μια μάσκα ξενoιασιάς

Κρύβω το φόβο της μοναξιάς

Αποπνέω ανεξαρτησία

Για να καλύπτω την αμηχανία

Μένω εδώ εγκλωβισμένος

Χωρίς να είμαι ευτυχισμένος

Σήματα από το πουθενά

Που έφτασαν στα σκοτεινά

Πολεμιστής του Χρόνου

Έξω απ’ τα όρια του πόνου

Ένας αγώνας σημαδεμένος

Κανείς δε βγαίνει κερδισμένος

Ζω σε μιαν άλλην εποχή

Και αποφάσισα να μείνω εκεί

Για να μη χάνω νότα απ’ το ρυθμό

Κρατώ βηματοδότη ανοιχτό

Αλλά οι στιγμές μου οι περασμένες

Σβήνουν, για πάντα είναι χαμένες

Δε κλαίω, ίδρωσαν τα μάτια μου

Επουλώνω πληγές, μαζεύω τα κομμάτια μου

Πολεμάω με αυτοθυσία

Για έναν κόσμο που δεν έχει σημασία

Πολεμιστής του Χρόνου

Έξω απ’ τα όρια του πόνου

Ένας αγώνας σημαδεμένος

Κανείς δε βγαίνει κερδισμένος

Ζω σε μιαν άλλην εποχή

Και αποφάσισα να μείνω εκεί