Τίποτα

Μένει στην άκρη της ζωής, κάνοντας... τίποτα! Βρίσκει την ευκαιρία γιατί όλοι έχουν αλλού στραμμένη την προσοχή τους, οι περισσότεροι μάλιστα απ’ αυτούς κάνοντας το ίδιο με αυτόν: τίποτα! Το τέλος της ημέρας τον βρίσκει ανάλαφρο (αν και νοιώθει εξαντλημένος, το να κάνεις τίποτα δεν είναι ξεκούραστη υπόθεση!). Η ψυχή του όμως είναι αναπαυμένη:  όταν κάνεις τίποτα, το τέλος της ημέρας σε βρίσκει χωρίς τύψεις για τυχόν λάθη ή αμαρτίες, μια που δεν έχεις την ευκαιρία να υποπέσεις σε λάθη ή αμαρτίες. Βαθειά μέσα του, βέβαια, υπάρχει μια αίσθηση πικρίας για μια χαμένη ημέρα. Αλλά πολύ βαθειά, δεν της δίνει σημασία ή επί το νεο-ελληνικότερον, no problem. Η αυριανή ημέρα θα ξεκινήσει ομαλά από εκεί που την άφησε χθες ή προχθές, προ του τίποτα. Κανείς δε θα καταλάβει τη διαφορά, κανείς δε θα τον εγκαλέσει για διαφυγόντα κέρδη στιγμών που δε βίωσε αν και ίσως θα μπορούσε.

Καλά ήταν, σκέφτεται, μόνο μη μου γίνει συνήθεια...