Ήπια αποσυμπίεση, μακριά από αχόρταστες επιθυμίες

Η ήπια αποσυμπίεση από την καθημερινἠ ένταση με χαλαρὠνει, αλλά δε μου αρκεί. Μερικές φορές αισθάνομαι οτι ο χρόνος δεν είναι στο πλευρό μου, αλλά αυτό δεν είναι λόγος για ταραχή και επιβράδυνση του βήματός μου: οι στιγμές που στερούμαι όταν ο βηματισμός υπολείπεται, είναι χαμένες. Κι έτσι αναδιοργανώνομαι για να μην ασφυκτιώ και, μετά βίας, επιτρέπω σε αβίαστα συναισθήματα που προκύπτουν να εκδηλώνονται, αλλά... ως εκεί!

Είχα συνηθίσει να ορίζω τους κανόνες του παιχνιδιού κατά το απόλυτο δοκούν μου. Πλέον, συμβιβάζομαι με το να είμαι από την πρώνη φουρνιά αυτών που ενημερώνονται για τους νέους κανόνες. Καλύτερα από το τίποτα! 

Σκέφτομαι να ζητήσω συναισθηματικές αποζημειώσεις αλλά με τις συνθήκες που επικρατούν στη σύγχρονη ζωή, οι προσπάθειές μου μάλλον θα πέσουν στο κενό. Κι έτσι, για να μην κάνω ανώφελες θυσίες που κανείς δε μου ζήτησε, είμαι έτοιμος για περαιτέρω συμβιβασμούς και υποχωρήσεις για να ελευθερωθώ από αχόρταστες επιθυμίες που δεν έχουν καμία αξία για εμένα και να αποφύγω την καταρράκωση του ηθικού, που τείνει να γίνει η επιδημία των καιρών μας...