Αποσυμπίεση της ψυχής (από 23-12-2011)

Η περίοδος των εορτών μπορεί να ειδωθεί και κάτω από μια άλλη, ίσως στενάχωρη, αλλά πάντως λυτρωτική οππική γωνία που αποκλείνει από τα ειωθότα: πριν καλά-καλά ξεκινήσουν οι πομπώδεις εορτασμοί, αποκαρδιωμένοι οι καρναβαλιστές των εορτών επιλέγουν ή αναγκάζονται να παραμείνουν στις έδρες τους και να ζήσουν με τα μαύρα σύννεφα που βρίσκονται πάνω από το κεφάλι τους.

Άλλοι πάλι επιλέγουν την εορταστική  υποχώρηση σε θεαματικούς (έστω και λιγότερο από παλαιά)  προορισμούς, ανάμεσα σε πλήθος άλλων επίτηδες χαρούμενων ανθρώπων. Όλοι μαζί εκεί, μέσα σε τραγούδια και εορταστικές εκδηλώσεις, ακολουθούν πιστά το τελετουργικό που επιβάλλει το κλείσμο των ματιών που κρύβει τυχόν στενάχωρες εικόνες και τραγουδούν δυνατά, ώστε να μην ακούγονται οι θρήνοι των διπλανών.

Μια ωραία εορταστική ατμόσφαιρα…

Πάντα θεωρούσα πολύ σημαντικές τις ημέρες των εορτών: όχι για ξεκούραση, ούτως ή άλλως οι περισσότεροι κουράζονται αυτές τις μέρες περισσότερο απ΄ ότι συνήθως. Ούτε για να «δουν τους δικούς τους»… οι μέρες περνάνε τόσο γρήγορα και οι υψηλές απαιτήσεις που υπάρχουν από αυτήν την περίοδο  πνίγουν τις ευκαιρίες για αληθινή επικοινωνία. 

Τα τελευταία χρόνια θεωρώ τις ημέρες αυτές ιδανικές για αποσυμπίεση της ψυχής μου, μια χρυσή ευκαιρία να συνειδητοποιήσω -όχι να διορθώσω… δεν προλαβαίνω άλλωστε!- τα κακώς κείμενα της ρότας των τελευταίων μηνών. Φαντάζομαι ότι κι άλλοι κάνουν το ίδιο, ίσως γι αυτό πίσω από τα δυνατά γέλια και τις αγκαλιές, κρύβεται με αξιοπρέπεια μια αδιόρατη γλυκιά μελαγχολία.

Και μετά επιστρέφουμε από τις ημέρες των διακοπών στην καθημερινή μας ζωή με σκυθρωπά πρόσωπα… ίσως όχι επειδή τελείωσαν οι διακοπές αλλά από την αποκάλυψη των σκοτεινών δωματίων που δεν είχαμε προλάβει να ανοίξουμε μέσα στην ένταση της καθημερινότητας αλλά το κάναμε αυτήν την περίοδο.