Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Χρόνος, ένα αγαθό με ημερομηνία λήξης



Η ζωή είναι -για τους περισσότερους από εμάς, δε μπορώ να το ισχυριστώ αυτό για τα παιδιά της Αφρικής- ένα γοητευτικό ταξίδι χωρίς σύστημα πλοήγησης που καταλήγει, νομοτελειακά, σε απώλειες. Χάνονται ανθρώπινες ζωές, τετραγωνικά χιλιόμετρα από εδάφη πατρίδων, χάνονται ψυχές και συνειδήσεις ανθρώπων που, χωρίς να έχω κάποια εσωτερική πληροφόρηση το λέω, δε θα μπορέσουν ποτέ να αποκατασταθούν. Που οφείλονται αυτές οι απώλειες, κανείς δε μπορεί να πει με σιγουριά: σίγουρα η απληστία είναι μια σίγουρη αιτία για πολλές δυστυχίες, τελικά όμως μου φαίνεται οτι όλα οδηγούν στην «αμνησία αληθινής ζωής». Βέβαια κάποιες αμάχιμες ψυχές μπορούν να ισχυριστούν οτι οι έντονοι ρυθμοί της καθημερινότητας είναι η αιτία.

Βελανίδια!

Για να καταθέσω την άποψή μου επί του προκειμένου, λέω μετά βεβαιότητος οτι τα όσα εκχωρούνται συνειδητά σε άλλους ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη, δεν είναι απώλειες, κέρδη είναι. Κατά τα λοιπά, τα αγαθά σε αυτή τη ζωή πηγαινοέρχονται από τσέπη σε τσέπη και τελικά πέφτουν στη μεγάλη αδηγάγα τρύπα της λήθης. Η απώλεια όμως του παραγωγικού χρόνου (που είναι διαφορετική για τον καθένα) είναι έγκλημα. Κι όχι μόνο έγκλημα, κι αμαρτία είναι αφού ο χρόνος δε μπορεί να επανακτηθεί σε καμία περίπτωση. Κι έτσι λοιπόν, αφού ο χρόνος ούτε να επανακτηθεί μπορεί αλλά και ούτε να εκχωρηθεί ακόμη και αν το θέλουμε, είναι ένα αγαθό με ημερομηνία λήξης. Χρέος μας είναι, όσο βρίσκεται στα χέρια μας, να μην τον αφήνουμε να χάνεται σαν άμμος στην παλάμη την ώρα που σηκώνεται άνεμος δυνατός. 

Γερνώ αλλά δε γίνομαι γέρος
Αφουγκράζομαι αυτό το νέο μέρος
έγραφα σε κάποιο στίχο εκείνες τις ξεχασμένες παλαιές ροκ εποχές. Αρκετά χρόνια αργότερα, συνειδητοποιώ οτι τελικά ο καλύτερος τρόπος νε γερνάς μέσα σε (σχετική) γαλήνη χωρίς να γίνεσαι γέρος, είναι να αντιμετωπίζεις με σεβασμό τον χρόνο: ούτως ή άλλως, αυτός έχει το πάνω χέρι!

ΥΓ. Οι απώλειες εγκεφαλικών κυττάρων από τη συνήθη φθορά του χρόνου (και όχι από καταχρήσεις εκτός εγχειριδίου συντήρησης του ανθρωπίνου οργανισμού) δεν αγγίχτηκαν στο παρόν πόνημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: