Ο βαθύς ύπνος των απόκρυφων δυνάμεων

Όλες οι απόκρυφες δυνάμεις μου εμφανίζονται τον τελευταίο καιρό αποκαμωμένες και δε δείχνουν καμία διάθεση να κρατήσουν μυστική αυτήν την καταπόνησή τους. Οφείλεται άραγε αυτό στη ζέστη ή μήπως στις τρέχουσες αποπνικτικές συνθήκες που επικρατούν στην κοινωνία; Σα να αποκαρδιώθηκαν και να έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους να δώσουν κίνηση σε υγιή στοιχεία της ζωής. Και στέκουν ακίνητες σα ταξιδιώτες που περιμένουν το τρένο σε ένα εγκαταλελειμμένο σταθμό στη μέση του πουθενά: Δεν μπορεί να περιμένουν το καλοκαίρι, το καλοκαίρι έχει έρθει εδώ και αρκετούς μήνες! Ούτε τους βαρβάρους περιμένουν, οι βάρβαροι εξάλλου έχουν πλέον γίνει αναπόσπαστο τμήμα της ζωής μας και δεν προξενούν εντύπωση σε κανέναν. Είμαι επίσης σίγουρος οτι δεν περιμένουν πότε θα κάνει ξαστεριά με την έννοια που περιγράφεται στο παραδοσιακό τραγούδι του Νίκου Ξυλούρη... μάλλον το τρένο της ξαστεριάς είναι ήδη οριστικά χαμένο.

Με ανησυχεί ιδιαίτερα το σκοτεινό ενδεχόμενο να εξαπλώνεται ο ιός της συναισθηματικής ακινησίας από πολίτη σε πολίτη αυτής της θλιβερής κοινωνίας με το κλείσιμο ενός ματιού: όχι σα σύνθημα, αλλά σαν αποτέλεσμα της πνευματικής νύστας που μας καταλαμβάνει!