Ο υπέρ πάντων αγώνας στα μουλωχτά: η άλλη μισή σιωπή

(προηγήθηκε: Η μισή σιωπή)

Οι περιπτώσεις που είχε να πει κάτι καλύτερο από τη σιωπή ήταν όλο και λιγότερες. Και, κατά έναν παράξενο τρόπο όμως, δεν το θεωρούσε καθόλου προσβλητικό αυτό για τα όσα σκεφτόταν.

Ο ήχος της σιωπής τον είχε ξεκουφάνει, δεν μπορούσε να αντέξει άλλο. Ήταν θέμα (λίγου) χρόνου να εγκαταλείψει την προσπάθεια για τη σωτηρία της ψυχής του. Δεν ήταν έτοιμος για ένα τέτοιο άλμα: για να εισέλθει στον κόσμο της σιωπής, έπρεπε να έχει προετοιμαστεί. Και αυτός, δεν πρόλαβε, τον πήρε ο ύπνος ενώ σκεφτόταν πώς θα έπρεπε να κινηθεί.

Όταν αποκοιμιούνται τα σώματα, απελευθερώνονται οι ψυχές και πιάνουν δουλειά. Κι όταν ξυπνούν, οι καλοί καρποί βρίσκονται αποθηκευμένοι σε μέρη μυστικά για να μην τους βρούν και τους καταστρέψουν οι σκοτεινοί λογισμοί. Αλλά οι κακοί καρποί της πνευματικής εργασίας είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι για άμεση χρήση.

Αυτούς τους καρπούς χρησιμοποίησε ο δυστυχής...